บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 22 หน้า 4
สุริยงเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเดินทางขนาดเล็ก นภาเดินเข้ามาเห็นเข้าก็ถามขึ้น “นี่แม่หนูเล็ก .. เมื่อเช้าก่อนนายไก่ นายไข่จะไปโรงเรียน บอกให้แม่ฟังว่าเมื่อวานที่งานมีใครที่ชื่อพี่เขมนอนหลับไปเลย..คืออะไร? ... อ้าววว แล้วนี่หนูเล็กจะไปไหน?”
ทันใดนั้นเสียงออดก็ดังขึ้น
ประตูบ้านเปิดออก ชนะและฮันนี่มารับสุริยง
ฮันนี่วิ่งมากอดสุริยง “น้าสุ!!!” ฮันนี่หอมแก้มก่อนยกมือไหว้ “สวัสดีค่ะ กลับบ้านเรากันค่ะ” เธอยิ้มแฉ่ง
ด้านหลังเห็นนภา อาทิตย์ เดินตามออกมา ชื่นยกกระเป๋ามาให้ ชนะ กับฮันนี่ยกมือสวัสดี นภา อาทิตย์รับไหว้
“พ่อคะ..แม่คะ..หนูเล็กกลับไปทำงานก่อนนะคะ..”
“อ้าว..แล้วเรื่องงานของคุณเกนล่ะ” อาทิตย์เอ่ยถาม
“หนูเล็กคงอยู่ช่วยไม่ได้แล้วล่ะค่ะ อยากรีบกลับไปทำงานมากกว่า”
“เย้!! น้าสุคิดถูกที่สุดเลยค่ะ ฮันนี่ก็อยากให้น้าสุกลับไปทำงานมากกว่า งานเมื่อวานไม่เห็นสนุกเลย... รอดูงานหมั้นของคุณพ่อกับน้าสุนะคะ รับรองสนุกกว่านี้ล้านเท่า” ฮันนี่รีบบอก ทำให้นภากับอาทิตย์ถึงกับหัวเราะในความฉอเลาะ ชนะเองก็อาย
“ฮันนี่คะ..อย่าเยอะมากลูก..พ่อเขิน”
นภา อาทิตย์ ชื่น หัวเราะกับชนะและฮันนี่ด้วยความเอ็นดู
“หนูเล็กไปก่อนนะคะ..พ่อแม่อย่าทำงานหนักนะคะ..ชื่นดูพ่อกับแม่ด้วยนะ ฝากสองแสบด้วย เดี๋ยวเย็นนี้หลังเลิกเรียนสุจะโทร.คุยกับเขาอีกที .. ไปนะคะแม่” สุริยงมองหน้านภาแล้วก็โผมากอด..เหมือนจะขอกำลังใจบางอย่าง
นภางงๆ ไม่รู้เรื่อง “เดินทางดีๆนะลูก..วันหยุดก็รีบกลับมาล่ะ”
“ค่ะ”
ชนะ ฮันนี่ยกมือไหว้ร่ำลา นภากับอาทิตย์รับไหว้ ฮันนี่จูงมือสุริยงไปอย่างมีความสุข ชนะถือกระเป๋าตามไป ทั้งสามคนขึ้นรถไป
อาทิตย์หันมาถามภรรยา “ตกลงยังไงคุณ เรื่องงานเมื่อวาน หนูเล็กว่ายังไงบ้าง เกิดอะไรขึ้น? ถามหรือยัง?”
“ถามแล้ว แต่ง้างไม่ขึ้น หนูเล็กปิดปากเงียบตามเคย ไม่พูดอะไรสักคำ..แล้วก็เนี่ย..ไปทำงานซะแหละ..ตกลงก็ไม่รู้อยู่ดีว่าเมื่อวานเกิดอะไรขึ้น! แล้วคนชื่อพี่เขมๆ อะไรนั่นน่ะ เป็นอะไรก็ไม่รู้!” นภาพูดทิ้งท้ายด้วยความอยากรู้ ....