บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 21
สมคิดนั่งอยู่ในร้านกาแฟปลอดคน .. มีนักสืบท่าทางขรึมนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม นักสืบส่งซองเอกสารให้ “นี่เป็นหลักฐานเท่าที่ผมพอจะหาได้ ..”
สมคิดรับซองมา ค่อยๆ เปิดหยิบรูปออกมาดู แล้วก็อึ้ง “ไปเอารูปพวกนี้มาจากไหน?”
“จากชมรมในมหาวิทยาลัยที่ทั้งสองเรียน มีอยู่ไม่มาก แต่เท่าที่มีก็พอจะบอกได้ว่าสองคนนี้รู้จักและสนิทสนมกันเป็นอย่างดี ผมลองแอบถามกับเพื่อนของทั้งสองฝ่าย ที่ตอนนี้ไม่ได้ติดต่อกันแล้ว ข้อมูลที่ได้คือ ทั้งสองคนเคยเป็นแฟนกันมาก่อนตามที่คุณสงสัยจริงๆครับ”
รูปเป็นภาพรวมตอนไปออกค่าย และภาพแอบถ่ายตอนสองคนทำกิจกรรมอยู่ด้วยกัน สมคิดคิดถึงตอนที่เขมชาติร้อนรนใจตามหาสุริยง ตอนโทรศัพท์มาจากสวิสและปิดบังเกนหลง ตอนที่เขมชาติและสุริยงอยู่ด้วยกันในห้องประชุม ตอนที่เขมชาติร้อนใจสั่งให้วิบูลย์ตามหาสุริยงให้เจอ … สมคิด..คิดหนัก
ที่บ้านเขมชาติ ชายหนุ่มกำลังเช็ดแผลที่โดนชก ใส่ยาด้วยความเจ็บ ขณะนั้นเสียงสมคิดก็ดังขึ้น “วิบูลย์บอกว่า .. คุณเขมตามตัวคุณสุเจอแล้ว?”
เขมชาติหันไปตามเสียงในมือสมคิดมีซองเอกสาร “ใช่”
“คุณสุยอมมาช่วยงานไหมครับ?”
“ยอม ..”
“คุณเขมคิดว่า..มันจะเป็นสิ่งที่ดีหรือครับ?”
“ก็ดีสิ..คุณเกนจะได้มีคนช่วย”
“ผมหมายถึงจะดีกับคุณเขมหรือครับ?.. คนเคยรักกันมากขนาดนั้น มาอยู่ใกล้กันในวันสำคัญแบบนี้...คุณเขมแน่ใจนะครับ ว่ามันจะไม่เกิดปัญหา”
เขมชาติมองหน้าสมคิด “คุณสมคิด...พูดถึงอะไร?”
สมคิดพูดพร้อมหยิบรูปออกจากซอง “การสืบหาอดีตของใครสักคนในตอนนี้ มันง่ายมากนะครับ..ผมแค่สงสัย และให้นักสืบไปสืบต่อ แค่ไม่ถึงสองวัน..ทุกอย่างก็กระจ่างแจ้ง..แฟนเก่าที่เคยทิ้งคุณไปแต่งงานกับคนรวยและทำให้คุณฮึดสู้จนมีวันนี้ได้...ก็คือคุณสุสุริยาวดี..หรือ สุริยง .. คนที่คุณไม่เคยลืม” สมคิดวางรูปไว้บนโต๊ะ หน้าเขมชาติ... เขมชาติอึ้งพูดไม่ออก!!