บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 21 หน้า 5
เอื้อกำลังจะเข้าลิฟท์ พอได้ยินเสียงอรทัยกรีดร้องก็ชะงัก...หันมาด้วยความตกใจ!!!
อัมพิกานอนหน้าซีด .. ให้น้ำเกลืออยู่บนเตียง หลับไม่ได้สติ อรทัยยืนหน้าง้ำอยู่กับเอื้อ หมอบอกอาการ
“คุณอัมพิกาช็อคจากอาการเครียดแบบเฉียบพลัน ช่วงนี้ควรจะให้คนไข้พักผ่อนมากๆ และหลีกเลี่ยงการอยู่ในสภาวะตึงเครียด และไม่นำเรื่องเครียดๆมาให้รับรู้”
อรทัยเบ้หน้า “ฟังไว้นะคะพี่เอื้อ”
เอื้อรู้สึกผิดลึกๆ แต่ไม่ต่อปากต่อคำ “พี่อัมต้องอยู่ที่โรงพยาบาลนานไหมครับ?”
“ก็น่าจะอยู่จนกว่าคนไข้จะอยู่ในสภาวะจิตใจที่ปกติ เพราะถ้าเกิดอาการช็อคแบบนี้อีก จะเป็นอันตรายมากกว่านี้”
“ขอบคุณครับ”
หมอพยักหน้ารับ แล้วก็เดินออกไป .. คล้อยหลังหมออรทัยก็เข้ามาจิกเอื้อทันที
“นี่ขนาดมันยังไม่ได้เซ็นรับหุ้น พี่อัมยังช็อคแบบนี้.. ถ้าพี่เอื้อยังดันทุรังโอนสมบัติของครอบครัวเราให้นังนั่น..และพี่อัมเป็นอะไรไปมากกว่านี้ อรจะไม่ให้อภัยพี่เอื้อกับนังสุริยงไปตลอดชีวิต!!”
อรทัยพูดจบ เดินออกไปจากห้องด้วยความหงุดหงิด เอื้อมองหน้าอัมพิกา...แล้วก็เอื้อมมือมาจับมืออัมพิกาไว้ด้วยความเป็นห่วง...เอื้อครุ่นคิดจะทำอย่างไรต่อไปดี
หน้าบ้านสุริยง ชนะขับรถมาส่ง สุริยงลงจากรถ ชนะเปิดประตูออกมา ยืนร่ำลา
“คืนนี้ผมค้างที่คอนโดในกรุงเทพ ไม่ได้กลับต่างจังหวัด พรุ่งนี้ผมจะไปรับฮันนี่ที่บ้านคุณพ่อคุณแม่ พามาลองชุดไทยที่ใส่ทำหน้าที่เป็นเด็กรับขันหมาก ก่อนไปลองชุดผมจะมารับไก่ ไข่ แล้วก็คุณสุไปพร้อมกันเลยนะครับ” ชนะรายงานตารางเวลาเป็นชุดอย่างคล่องแคล่ว
สุริยงหัวเราะเบาๆ “คุณชนะจัดคิวเป๊ะกว่าเลขาอีกนะคะ ..”
ชนะเพิ่งรู้ตัว หัวเราะตาม “เออนั่นสิ .. นี่ผมคงจะอินกับการจัดงานมากไป. แต่ ได้เป็นคนจัดคิว เป็นคนดูแลคุณสุแบบนี้ เป็นมากกว่าเลขา..ผมก็ยอมนะครับ”
ชนะยิ้มหยอด อายๆ สุริยงยิ้มรับ .. บรรยากาศเต็มไปด้วยความสุข
โดยไม่รู้เลยว่าเขมชาตินั่งอยู่ในรถมองภาพข้างหน้าที่ตำตา ตำใจ และกัดฟันกรอดอย่างหวงแหน!
สุริยงยิ้มรับอย่างระวังตัว “ขอบคุณค่ะ .. อ้อ..ส่วนเรื่องพรุ่งนี้ไม่ต้องมารับนะคะ เดี๋ยวสุขับรถพาไก่ กับ ไข่ไปเอง เจอกันที่ร้านเลยค่ะ ขับรถดีๆนะคะ พรุ่งนี้เจอกันค่ะ”