บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 8 หน้า 2
อรทัยเอ่ยเสียงหวานมาตามสาย “คุณเกนนนนน พรุ่งนี้คุณเกนว่างไหมคะ? พอดีเพื่อนอรที่เป็นดีไซเนอร์ เขามีงานเปิดตัวคอลเลคชั่นใหม่ อรจะชวนคุณเกนไปงานด้วยกันค่ะ”
เกนหลงหยุดยืน แล้วยิ้มอย่างรู้ทัน “เกนก็อยากไปนะคะ แต่พอดีพรุ่งนี้นัดช่างดูงานก่อสร้างโรงแรมใหม่ แล้วก็ต้องเตรียมตัวทำงานกับเขมด้วย เกนจะเริ่มงานวันจันทร์นี้แล้วค่ะ”
อรทัยหุบยิ้ม ชักสีหน้า
“อยากจะศึกษางานก่อนเริ่มทำ ขอบคุณคุณอรที่ชวน แต่เกนไปไม่ได้จริงๆค่ะ”
อรหวานใส่อย่างเสแสร้ง “น่าเสียดายยยยยจัง งั้นไว้โอกาสหน้าก็ได้ค่ะ...” สายตาแข็งกร้าวขึ้น “แต่...คุณเกนจะทำงานกับคุณเขมจริงๆหรือคะ? แล้วนังเลขาเก่าล่ะคะ?”
เกนหลงชักสีหน้านิดๆ ไม่ค่อยชอบน้ำเสียงที่พูดถึงสุริยง “ก็ทำอยู่ด้วยกันล่ะค่ะ คุณสุเธอเป็นคนเก่ง เกนไม่ยอมให้เขมปล่อยเธอลาออกแน่”
อรทัยปรี๊ดด จกตาอย่างแค้นๆ เกนหลงพูดต่ออย่างรู้ทัน “ขอบคุณอีกครั้งนะคะที่ชวน สวัสดีค่ะ” แล้วหญิงสาวก็วางสายไปพลางส่ายหน้าอย่างเอือมระอา
อรทัยวางสายไปด้วยความหงุดหงิด “นี่มันอะไรกันเนี่ย ขัดใจจริงๆ!!!”
อัมพิกาเดินเข้ามาเห็นพอดี “หงุดหงิดอะไร?”
“ก็เกนหลงน่ะสิคะ ตั้งแต่นัดกินข้าว แล้วอรชวนพี่เอื้อมาเซอร์ไพรส์วันก่อน หลังจากนั้นอรจะชวนไปไหนก็อ้างว่ายุ่งตลอดเลย”
“ผู้หญิงคนนี้เป็นคนฉลาด คงรู้ตัวแล้วว่าเรากำลังจะจับคู่ให้ ก็เลยชิ่ง”
“อรก็ว่างั้น..แล้วนี่ก็จะไปทำงานกับเขมชาติ สงสัยแผนจับคู่ของเราจะยากแล้วล่ะค่ะ อ้อ อีกอย่าง..ตอนนี้นังสุริยงมันทำงานเป็นเลขาให้ เขมชาติอยู่นะคะ”
อัมพิกาขมวดคิ้ว “เลขาเขมชาติ?”
“ใช่ค่ะ ดูท่าทางเกนหลงจะปลื้มมันซะด้วย ไม่เข้าใจ! ดูไม่ออกหรือไงว่ามันเป็นคนยังไง ปลื้มมันอยู่ได้ ทั้งคุณพ่อ พี่เอื้อ นี่ก็เกนหลงอีกคน”
อัมพิกาฟังแล้วก็คิดก่อนจะพูดยิ้มๆ “แล้วเขมชาติล่ะ... “ปลื้ม” มันด้วยหรือเปล่า?”
อรทัยขมวดคิ้ว
อัมพิกาพูดต่อ “กับเอื้อมันยังเปลี่ยนจากเกลียด กลายมาเป็นแบบทุกวันนี้ได้..แล้วนี่เป็นเลขากับเจ้านายอยู่ใกล้ชิดกันเกือบทุกวัน คิดหรือว่านังสุริยงจะปล่อยให้ผู้ชายอย่างเขมชาติหลุดมือ!!”