บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 8 หน้า 3
2 เมษายน 2557 ( 12:20 )
3.7M
6
อรทัยสะอึก..ร้อนใจขึ้นมาทันที ... อัมพิกายื่นหน้ามาสั่ง
“ส่งคนไปสืบ พี่อยากรู้ว่าระหว่างเขมชาติกับสุริยงมีอะไรที่มันมากกว่าเจ้านายกับลูกน้องหรือเปล่า ... ถ้ามีงานนี้สนุกแน่” อัมพิกายิ้มร้าย ... อรทัยคิดๆ แล้วก็ยิ้มได้ เริ่มจะเก็ท
“ได้เลยค่ะ ถ้าพี่อัมอยากรู้....” อรทัยยิ้มร้าย....ชอบจริงๆ เรื่องสาระแน
“จะอยากรู้ไปทำไม คุณเขมกับคุณสุจับมือกันยังไง”
สมคิดถามแบบไม่ได้สนใจมาก พูดไปตรวจเอกสารไป วิบูลย์หน้าตาขัดข้องใจอย่างแรง
“ก็...แค่สงสัย..ดีกรีความหนิดหนม หรือนัยยะในการจับมือ มันสื่ออะไรออกมาบ้าง ก็เท่านั้นเอง... ตกลงที่คุณสมคิดเห็นเขามือสมานฉันท์..เขาจับกันยังไง”
สมคิดลุกขึ้นมาหาวิบูลย์ “ก็จับแบบทั่วๆไป คุณเป็นคุณสุนะ ผมเป็นคุณเขม แล้วเขาก็จับกันแบบนี้” สมคิดคว้ามือวิบูลย์มาจับ
วิบูลย์ยังคาใจ “แค่นี้เองหรือ? ทำไมแค่นี้ล่ะ?”
สมคิดปล่อยมือเลย “เอ๊า!! ถ้าไม่ใช่แค่นี้ แล้วจะให้แค่ไหน? นี่ๆ ตกลงคุณมีอะไรในใจ บอกมาเลยดีกว่า หะ? มีอะไร?”
วิบูลย์อึกๆอักๆ
“บอกมาเถอะน่า...”
สุดท้ายวิบูลย์จึงตัดสินใจบอก “ก็..เมื่อกี๊..ผมเห็นคุณเขมกอดกับคุณสุ!!!”
หะ???? สมคิดอึ้ง ... “คุณเขมเนี่ยนะ กอดกับคุณสุ!!” วิบูลย์พยักหน้า” ... กอดกันยังไง?”
“ก็..นี่เลย...คุณสมคิดเป็นคุณสุนะ” ทั้งคู่ยืนสลับที่กัน
“อะๆ โอเคๆ”
“ผมเป็นคุณเขม” สมคิดพยักหน้ารับ “... แล้วคุณเขมก็กอดคุณสุแบบนี้”
ว่าแล้ววิบูลย์ก็กอดสมคิด เหมือนที่เขมชาติกอดสุริยง
ทันใดนั้นวิเวียนก็เปิดประตูเข้ามา “คุณวิบูลย์คะ....” วิเวียนเงยหน้ามาเห็นวิบูลย์กอดอยู่กับสมคิดก็ร้องขึ้น “ว้ายยย!”
วิบูลย์ สมคิดตกใจด้วย รีบผละออก “เย้ยยยยยย!!!!”
วิเวียนก้มหน้าอายแทน “คุ..คุณสมคิด คุณวิบูลย์ทะ..ทำอะไรกันคะ ตายแล้ว ไม่กลัวฟ้าผ่าหรือไงคะ”
“เฮ้ยยยยย มะ..ไม่ใช่อย่างที่คิดนะ เราสองคนแค่จำลองเหตุการณ์นิดหน่อย ไม่ได้มีอะไรลึกซึ้งจริงๆ” สมคิดรีบร้องบอก