บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 8 หน้า 4
2 เมษายน 2557 ( 12:20 )
3.7M
6
“ไม่มีก็ไม่มีค่ะ วิเวียนจะพยายามเชื่อ” วิเวียนเบือนหน้ามาทางวิบูลย์ “คุณวิบูลย์คะ..คุณเขมชาติเชิญให้ไปพบค่ะ”
วิเวียนรายงานห้วนๆ อย่างช็อกในเหตุการณ์ ทำให้วิบูลย์กับสมคิดมองหน้ากันแปลกใจ .. เรื่องอะไร?
ที่ห้องทำงานของเขมชาติ วิบูลย์ถามด้วยความแปลกใจ “คุณเขมจะให้ผมไปซื้อของมาตกแต่งห้องทำงานให้คุณเกนหลง??”
“ใช่...คุณเกนจะมาเริ่มงานวันจันทร์ ผมอยากให้คุณไปดูซื้อวันพรุ่งนี้...” แววตาชายหนุ่มแอบเจ้าเล่ห์นิดๆ “พาสุริยงไปด้วย ไปช่วยกันเลือก”
“แต่พรุ่งนี้วันเสาร์...เป็นวันหยุดนะครับ”
เขมชาติหันมา “ก็จ่ายโอทีไปสิ บอกเขาว่าผมสั่ง ถ้าคุณทำให้เขาไปด้วยไม่ได้ คุณจะต้องเดือดร้อน!!!”
“อ้าววววว...” วิบูลย์ร้องออกมาด้วยความเหวอ
สุริยงตอบยิ้มๆ “สุไปเป็นเพื่อนได้ค่ะ คุณวิบูลย์จะได้ไม่ต้องเดือดร้อน”
วิบูลย์โล่งอก “ขอบคุณมากเลยครับคุณสุ งั้นพรุ่งนี้ผมไปรับที่บ้านนะครับ”
“เราเจอกันเช้าๆหน่อยนะคะ รีบซื้อ รีบกลับ วันหยุดจะได้อยู่กับลูกๆน่ะค่ะ”
“ได้เลยครับ..สัก ๙ โมงครึ่งนะครับ โชคดีจริงๆที่คุณสุว่างไม่งั้นผมซวยแน่”
สุริยงพยักหน้ายิ้มๆ วิบูลย์ยิ้มดีใจ เหลือบมองสบตาเขมชาติที่ยืนแอบฟังอยู่หน้าห้องเกนหลง เขมชาติยิ้ม...เข้าล็อค!
ที่บ้านของสุริยง สุริยงยืนคุยกับนภาที่กำลังเรียงขนมใส่กล่อง มีชื่นคอยช่วย ข้างหลังเห็นอาทิตย์กำลังช่วยไก่ไข่จัดชุดว่ายน้ำไปเรียน
นภาพูดด้วยความกังวล “ใครบอกว่าว่าง! พรุ่งนี้หนูเล็กต้องพาไก่กับไข่ไปเรียนว่ายน้ำ”
“พ่อกับแม่ก็ต้องเอาขนมไปส่งที่บองมาเช่ ส่วนชื่นก็ต้องเอาไปส่งที่อ.ต.ก. ไม่มีใครว่างเลย ถ้าหนูเล็กไปส่งไม่ได้ ก็คงจะต้องงด พรุ่งนี้ไม่ต้องว่ายน้ำ”
ไก่กับไข่ที่กำลังจัดชุดว่ายน้ำใส่กระเป๋าถึงกับชะงักกึก! หันหน้ามองกัน แล้วหันหน้ามาทางสุริยง
ฝาแฝดรีบเรียกขึ้นมาพร้อมกัน “แม่หนูเล็กค้าบ!!” ไก่ไข่ส่งสายตาเว้าวอน สุริยงเห็นแล้วก็คิด ก่อนจะตอบออกมา “ให้ไปว่ายเถอะค่ะ หนูเล็กรู้แล้วว่า จะให้ใครพาไป”
ไก่ไข่หันมามองหน้ากัน.. “ใคร”