บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 8 หน้า 5
2 เมษายน 2557 ( 12:20 )
3.7M
6
“ได้ครับ..ผมพานายสองคนไปเรียนว่ายน้ำเอง ไม่ต้องห่วง” เอื้อตอบผ่านโทรศัพท์
สุริยงโล่งอก “ขอบคุณคุณเอื้อมากค่ะ .. คลาสมีตอน ๑๐ โมง รบกวนด้วยนะคะ”
“ด้วยความยินดีครับ แล้ว..พรุ่งนี้ที่ว่าจะไปทำธุระให้ที่ทำงาน...หนูเล็กไปกับใครครับ?” เอื้อถามด้วยความอยากรู้
ที่หน้าบ้านสุริยงตอนเช้าวันต่อมา อากาศสดใส เสียงแตรรถดังที่หน้าบ้าน สุริยงเดินออกมาในชุดลำลองดูน่ารักแปลกตา เธอกดสวิทช์เปิดประตูใหญ่ แล้วรีบเดินออกไป ..ประตูใหญ่ค่อยๆ เลื่อนเปิดออก เห็นเขมชาติยืนพิงรถอยู่อย่างเท่ ชายหนุ่มเองก็อยู่ในชุดลำลองดูสบายๆ เท่ไปอีกแบบ
สุริยงเงยหน้าเห็นเขมชาติก็งง “ผู้อำนวยการ..”
เขมชาติหันมายิ้มสบายๆ “พอดีเมื่อคืนวิบูลย์เขาโทร.มาบอกผมว่าวันนี้มีธุระด่วนมาก แล้วก็สำคัญมาก เลยไปไม่ได้น่ะครับ”
สุริยงมองด้วยความแปลกใจ เขมชาติยิ้มใส แต่แววตามีความเจ้าเล่ห์ซ่อนอยู่
เมื่อคืน ห้าทุ่มแล้ว วิบูลย์ยังปั่นงานหัวฟูอยู่ที่ห้องทำงาน มือถือดังเป็นชื่อเขมชาติ
“สวัสดีครับคุณเขม”
“ทำอะไรอยู่?”
“ก็ตรวจเอกสารสัญญาที่คุณเขมเพิ่งจะส่งมาให้ผมน่ะสิครับ ปึกหนาขนาดนั้น เอามาให้ตอนหกโมงเย็น กว่าผมจะตรวจเสร็จก็จะเกือบเช้า” วิบูลย์แอบประชด
“ดี!”
“อ้าวว!” วิบูลย์ผงะ
เขมชาติพูดยิ้มๆด้วยความพอใจ “งั้นคุณก็ตรวจเอกสารไป ไม่ต้องรีบร้อน เดี๋ยวผมให้แม่บ้านจัดอาหารไปส่งให้อย่างดี พร้อมอุปกรณ์อาบน้ำ นอนที่ออฟฟิศเลยก็ได้ ส่วนงานที่ผมสั่งให้ไปทำวันนี้....ผมจัดการเอง”
เขมชาติยิ้มร้าย เข้าล็อค