บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 6 หน้า 4
31 มีนาคม 2557 ( 11:21 )
3.7M
6
สุริยงรู้ว่าโดนแดกดัน หันมายิ้มไม่ยี่หระ “ใช่ค่ะ...สำหรับบางคนเงินสำคัญกว่าความรัก เคยได้ยินไหมคะที่เขาบอกว่า..ความจนเข้าทางประตู ความรักก็ออกไปทางหน้าต่างหมดยุคกัดก้อนเกลือกินแล้วค่ะแต่งเพราะรักแล้วไปลำบากด้วยกัน ... มีแต่ในนิยายน้ำเน่า”
“นี่คือตัวจริงของคุณ ... หรือว่าความอยากได้อยากมีทำให้คุณเปลี่ยนไป.. สุริยาวดีที่ผมเคยรู้จักไม่ใช่คนแบบนี้!!”
“ดิฉันไม่ทราบว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นยังไง แต่ดิฉัน..สุริยง รัตนชาติ คือคนแบบนี้ ดิฉันไม่ยึดติดกับอะไรในอดีตทั้งนั้น .. “ สุริยงมองหน้าเขมชาติ “เลือกจำแต่สิ่งที่ดีๆ อะไรที่จำแล้วทุกข์ก็ลืมมันไป” สุริยงหันหลังจะเข้าบ้าน
เขมชาติมองมาอย่างแค้นเคือง “แล้วคุณก็เลือกที่จะลืมผมใช่ไหม??? สุริยาวดี!!!”
“ถ้าผู้หญิงที่ชื่อสุริยาวดีทำให้คุณเจ็บ.....คุณก็ควรจะลืมเธอเช่นกัน!!!!”
เขมชาติสะอึกสองคนมองตากันไม่มีใครยอมใคร
ทันใดนั้นเสียง ไก่กับไข่ก็ดังมาจากในบ้าน “แม่หนูเล็ก!!! สุริยงสะดุ้ง เขมชาติเองก็รู้สึกได้
เอื้อตะโกนตามมา “นายไก่เพิ่งหายไข้ อย่าเพิ่งซ่าส์ วิ่งช้าๆหน่อย!!”
สุริยงตกใจ รีบดึงแขนออกจากมือเขมชาติ
ไก่กับไข่เปิดประตูรั้วผัวะออกมา “แม่หนูเล็ก !!!!” ไก่ไข่ชะงักกึกมองเขมชาติซึ่งปรายตามามองไก่ไข่อย่างไม่เป็นมิตร หน้าตาบ่งบอกว่าไม่รักเด็กอย่างแรง
“ไก่ไข่ สวัสดีเจ้านายคุณแม่ด้วยครับ”
“สวัสดีครับ”
เขมชาติไม่รับไหว้ ทำตัวไม่ถูก ไม่รู้จะต้องวางตัวอย่างไร จึงแค่พยักหน้ารับ
“สวัสดีใคร” เอื้อส่งเสียงถามเด็กๆ เมื่อเดินออกมาจากในบ้านจึงได้เห็นเขมชาติยืนอยู่ “อ้าววววว คุณเขม”
สุริยงรีบตอบด้วยความร้อนตัว “พอดีหนูเล็กรถเสียน่ะค่ะ แล้วฝนก็ตกหนัก ผู้อำนวยการก็เลยขับรถมาส่ง”
“แล้วรถเป็นอะไรมากหรือเปล่า?”
“ยังไม่ทราบเลยค่ะ ตอนนี้อยู่ที่อู่ พรุ่งนี้คงจะรู้ผล”
“งั้นพรุ่งนี้เช้าผมมารับไปทำงานเอง ตอนเย็นถ้าผมไม่ติดอะไรจะไปรับ ถ้าผมไปเองไม่ได้จะส่งคนรถไป จะได้ไม่ต้องรบกวนคุณเขม”