บทละครโทรทัศน์ อย่าลืมฉัน ตอนที่ 6 หน้า 5
31 มีนาคม 2557 ( 11:21 )
3.7M
6
เอื้อหันมาทางเขมชาติ ”ขอบคุณคุณเขมมากนะครับที่มาส่งหนูเล็ก ตั้งแต่พรุ่งนี้ไปผมดูแลเอง” ชายหนุ่มยิ้มอย่างเป็นมิตร ทำให้อีกฝ่ายปั้นหน้าไม่ถูกต้องยิ้มรับนิดๆ ตามไปด้วย
“แม่หนูเล็กครับ ไข่หิวข้าว”
”อ้าว .. แล้วนี่ยังไม่ได้ทานกันเหรอ”
“นายสองคนเขารอทานพร้อมหนูเล็ก งั้นเรารีบเข้าบ้านกันดีกว่า ก่อนที่จะมีเด็กเป็นลมเพราะความหิว คุณเขมอยู่ทานด้วยกันไหมครับ?”
”อย่าดีกว่าครับ ผมไม่อยากรบกวนเวลาของครอบครัว ผมขอตัว!”
เอื้อหันมาทางสุริยงพลางโอบไหล่ไก่กับไข่เดินเข้าไป ชายหนุ่มคุยกับสุริยงและเด็กๆด้วยเสียงนุ่มนวลบรรยากาศอบอุ่น น่ารัก
“นี่หนูเล็ก วันนี้ผมทำคูสคูส (Couscous) ของโปรดคุณด้วยนะ ทำเสร็จตั้งแต่เย็น อุ่นแล้วอุ่นอีก หอมฟุ้งไปทั้งบ้านเลย”
ไก่รีบบอก “ใช่ครับ ห๊อม หอม”
ไข่เองก็ช่วยสนับสนุน “น่ากินมากกกกกก”
เขมชาติเดินมาถึงรถ สายตาของชายหนุ่มเห็นสุริยง เอื้อ และไก่ ไข่ เดินเข้าบ้านไปอย่างมีความสุข
สุริยงหัวเราะเบาๆ “ขนาดนั้นเลย ต้องรีบเข้าไปดู ว่าหอมน่ากินจริงๆหรือเปล่า”
ไก่ไข่แย่งกันตอบทันที “จริงๆคับ!!!!”
“ทำหน้าที่ได้ดีมากกกก เดี๋ยวพี่เอื้อมีค่าโฆษณาให้”
เขมชาติเห็นแล้วยิ่งเครียด ใจคิดริษยาความสุขทั้งสี่คน
เมื่อกลับถึงบ้านเขมชาติก็เปลี่ยนเสื้อผ้าลงว่ายน้ำอย่างบ้าคลั่ง เหมือนระเบิดความแค้นผ่านทางการจ้วงลงน้ำ แล้วก็พุ่งพรวดขึ้นจากน้ำแววตาเต็มไปด้วยความแค้น...ครุ่นคิดหาทางเอาคืน
ที่บ้านสุริยงตอนเช้ามืด มีเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น
สุริยงควานหยิบมือถือมาดูก่อนจะกดรับอย่างงัวเงีย “คุณวิบูลย์..สวัสดีค่ะ...”
พูดยังไม่ทันจบดี เสียงวิบูลย์ก็สวนขึ้นมา “ขอโทษนะครับที่โทร.มาเช้าแบบนี้ พอดีคุณเขมโทร.มาสั่งให้ผมไปรับคุณสุที่บ้าน แล้วก็พาคุณสุไปโรงงาน ต้องให้ถึง 7 โมง บอกว่ามีงานด่วนมาก จะให้คุณสุทำครับ”
”เจ็ดโมง???”
สุริยงหันไปดูนาฬิกาที่บอกเวลา “ตี 5 ครึ่ง”