บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 16
อัศนีย์กำลังคุยกับคุณหญิงเทพีเพ็ญแสง “สิ่งที่คุณหญิงทำอยู่นี่แหละที่เรียกว่าหลบหน้า ทำไมไม่คิดเสียว่าสิ่งที่แล้วไปแล้วก็เป็นแค่ฮีสทรี่ เราอยู่แต่ในปัจจุบันก็พอ”
“ใช่ เพราะสิ่งที่แล้วไปแล้ว มันไม่มีความสลักสำคัญต่อฉันเลย...แม้แต่เพียงปลายเล็บ” คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงกรายมือดูเล็บยาวที่เคลือบสีไว้อย่างประณีต ปากยิ้มหยัน วิรงรอง จิตตินยังแอบถ่ายต่อเนื่อง
อัศนีย์เลิกคิ้ว “นั่นซี ได้ข่าวว่าตอนนี้ คุณหญิง “กำลังมีความสุข””
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงชะงักแล้วยักไหล่ “คนอย่างฉันมีความสุขเสมอ ไม่มีอะไรทำให้ฉันหมดความสุขได้หรอก” คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงยิ้มมั่นใจ “เพราะโลกนี้ ไม่มีอะไรสำคัญสำหรับฉัน...เท่ากับตัวฉันเอง”
“โอ เรื่องนี้ผมรู้ รู้ซึ้งเข้าไปถึงสปิริตแอนด์โซลเชียวล่ะ”
“คุณ!...” คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงตาวาว “หมายความว่ายังไง”
“ก็หมายความตามที่พูด”
“ลาก่อน และคงไม่ต้องเจอกันอีก ชาว” คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงจะเดินไป อัศนีย์จับมากอดแน่น “ปล่อยนะ”
“ไม่ปล่อย คุณหญิงเวลาสะบัดสะบิ้งแบบนี้ มันยั่วอารมณ์ผัวเก่าคนนี้ดีนัก” อัศนีย์ดึงคุณหญิงเทพีเพ็ญแสงมารวบกอดไว้ คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงพยายามดิ้นแต่เหมือนดิ้นไม่ให้หลุดมากกว่า สีหน้าเหมือนพอใจความเถื่อนของอัศนีย์ จิตตินกดชัตเตอร์รัว วิรงรองมองทั้งคู่อย่างทึ่ง
“หยาบคาย ไม่ปล่อยฉันจะเรียกพนักงาน”
“เอาซี้ อยากให้เป็นข่าวรึไง คุณหญิงถูกผัวเก่าปล้ำกลางโรงแรมหรู”
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงผละจากอัศนีย์ แล้วตบหน้าเบาๆ ทีหนึ่ง อัศนีย์ยิ้มสายตาพอใจ คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงหน้าเชิด
วิรงรองและจิตตินรีบเข้ามาห้ามทันที “เฮ้ เฮ้ อย่ามาเมก อะ วอร์ กันที่นี่เลยไอ้อัศ คุณหญิง”
“โอ มายก็อด ฉันหวังให้โอลด์ เฟลม ถ่านไฟเก่าปะทุ ทำไมถึงกลายเป็นไฟสงครามไปได้” คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงรู้แล้วว่าวิรงรองวางแผน จึงหันไปมองอย่างเอาเรื่อง วิรงรองยิ้มประจบกุมมือคุณหญิงเทพีเพ็ญแสง “ฟรอม เดอะ บ็อทท่อม ออฟ มาย ฮาร์ท ฉันเสียดายแทนเธอสองคนจริงๆ”
“ถ่านไฟเก่าเหรอ คนอย่างฉันไม่มีวันหวนคืน มีแต่จะก้าวไปข้างหน้า”
“แต่อาร์นี่เป็นม้าฝีเท้าดีนะครับ อาจจะวิ่งไปดักรอคุณหญิงอยู่ปลายทางก็ได้”
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงตาวาว อัศนีย์ยิ้มเซ็กส์ๆ วิรงรองยกสองมือ “สต๊อป อิน เดอะ เนม ออฟ เลิฟ พลีส”
อัศนีย์ยอมถอย “โอเค ตกลงไหมคุณหญิง สงบศึกดีกว่าก่อสงคราม”