บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 16 หน้า 5
เจียมทิ้งผ้าขี้ริ้วถลามาคุกเข่าชะเง้อดูด้วย นมย้อยกับเจียมตาเบิกโพลง
มีภาพขาวดำ เป็นรูปอัศนีย์-เทพีเพ็ญแสงที่กำลังจับมือถือแขนในร้านหรู มีรูปใหญ่หนึ่งรูป และรูปเล็ก ๆ ประกอบอีกสองสามรูป บางรูปกำลังกอดกันแนบชิด
“ตุ๊กตาหน้ารถของอัศนีย์ เถลิงการคนล่าสุด ไม่ใช่ใครอื่น แต่คือ ม.ร.ว. เทพีเพ็ญแสง อดีตภรรยา ว้าย” เจียมอ่านต่อ “มีคนเห็นทั้งคู่ช่วยกัน เป่าถ่านไฟเก่าจนลุกสว่างวูบวาบ ไม่แพ้พลุวันปีใหม่...ว้าย” นมย้อยตบอก “คุณชายรองเห็นหรือยังคะ คุณนม”
“ยัง เร็วนังเจียม เอาไปซ่อนเร็ว”
จรวยตาวาว ทำหวังดี “เอายังงี้ รวยจะเอาไปอ่านในห้องเอง”
“เออ ดีเหมือนกันแม่คุณ ไปเจียม ไปจัดโต๊ะ” นมย้อยกับเจียมลุกเดินออกไป
คุณชายรองลงบันไดมา จรวยพับหนังสือพิมพ์เอาข่าวสังคมมาอยู่หน้า คุณชายรองเดินมาถึงโซฟา จรวยลุกขึ้น “คุณชายคะ หนังสือพิมพ์เช้าค่ะ”
“ขอบใจ” คุณชายรองรับหนังสือพิมพ์แล้วพลิกไปหน้าแรก อ่านดูคร่าว ๆ ไม่เห็นมีอะไรน่าสนใจ วางลงที่เดิม แล้วออกไปที่เทอร์เรซ จรวยมองอย่างขัดใจ
ห้องอาหารวังรัชนีกุล หม่อมวาณีและศศิรัชนีนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร บนโต๊ะมีอาหารเช้าพอสมควร เพราะคุณหญิงเทพีเพ็ญแสงยังไม่ “เสด็จ” ลง หม่อมวาณีพลิกหนังสือพิมพ์ผ่านๆไปหน้าสังคม พับครึ่งหน้าจ้องอ่านสุดแขน
“วันนี้มีข่าวอะไรบ้างคะ”
“ไม่เห็นมีข่าวอะไร มีข่าวงานแฟชั่นโชว์ แล้วก็สมาคมอะไรไม่รู้ลูก จัดระบำมินูเอ็ต แล้วก็ข่าวถ่านไฟเก่าอะไรซักอย่าง ดี ผัวเมียคืนดีกัน น่าอนุโมทนานะ หญิงกลาง ” ขาดคำหม่อมวาณีก็พลิกครึ่งบนเห็นรูปโพสท่าโรแมนของอัศนีย์กับคุณหญิงเทพีเพ็ญแสง “ว้าย”
ศศิรัชนีสะดุ้ง “หม่อมแม่ อะไรคะ”
หม่อมวาณีส่งหนังสือพิมพ์ให้ “ก็ดูซีลูก ดู ดู โธ่จะมาถ่านไฟเก่าอะไร”
ศศิรัชนีดูนิดเดียวก็วาง ยิ้มเรื่อยๆ “ก็ไม่ดีหรือคะ หญิงก้อยจะได้มีสามีเดียว ไม่มีใครครหา”
“น้อยไปซี แค่นี่ก็โดนนินทาจนไม่รู้จะยังไงแล้ว ฮึ ไอ้เจ้าเสือผู้หญิงนี่มันจะมา จริงใจกับใคร ขืนไปคืนดีกับมัน ก็ไม่แคล้วน้ำตาเช็ดหัวเข่า โดนมันทิ้งอีก”
“แต่คราวที่แล้วน่ะ หญิงก้อยเป็นฝ่ายทิ้งนะคะ”
“ไม่รู้ล่ะใครทิ้งใครก่อนก็เถอะ ถ่านไฟเก่าที่มันมีแต่ขี้เถ้าเป่าไม่ติดก็มีเหมือนกัน”
“ค่ะ ถ่านไฟเก่าแบบคุณรองก็อาจเป็นอย่างงั้นด้วย”
หม่อมวาณีชะงักค้อนขวับ ศศิรัชนีทำปรกติ หม่อมวาณีหยิบหนังสือพิมพ์มาดูสุดแขนใหม่ เพราะกลัวแก่ไม่ยอมใส่แว่น