บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 16 หน้า 3
รถสปอร์ตของอัศนีย์แล่นไปตามถนนอันร่มรื่น ในรถ อัศนีย์มองตรงไปเบื้องหน้า คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงนั่งตัวตรงคอแข็งไม่พิงเบาะ เมินมองไปนอกหน้าต่าง
“เลี้ยวซ้าย ตรงสี่แยกหน้าใช่ไหมครับ”
“ใช่” คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงหันมาตอบแล้วมองดูอัศนีย์ ทุกอย่างในตัวดูหรูเนี้ยบไปหมด ตั้งแต่เส้นผมไปถึงปลายเล็บ และรองเท้า แล้วเบนสายตามาดูความหรูหราในรถ มีแววเสียดาย “รถคันใหม่?”
“ก็ไม่เชิงใหม่ ซื้อมาหลายเดือนแล้ว ให้ของขวัญตัวเอง ในโอกาสที่หย่....” อัศนีย์เกือบพูดว่า “หย่า”
“หย่าเหรอคะ”
“เปล่า โอกาสที่ยัง….เป็นที่ต้องการของสาวๆ ทั้งที่เป็นพ่อม่าย”
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงยิ้มหยัน “รวย หล่ออย่างคุณ สาวๆ ที่ไหนก็ต้องการทั้งนั้น”
อัศนีย์เจ็บปวดลึก ๆ “ยกเว้นคุณหญิง”
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงมอง อัศนีย์ครู่หนึ่งก่อนจะเมินไปยกมือแตะผม อัศนีย์เหลือบดู เห็นนาฬิกาเรือนทองเล็กแบบบางแต่ฝังเพชรแพรวพราว ก็ยิ้มในหน้า แล้วมองดูเสี้ยวหน้าอันงามสมบูรณ์แบบ คอระหง ทรวดทรงกลมกลึง แต่แบบบาง เต็มไปด้วยรังสีจากตัว ก็ถอนใจนิด ๆ เบือนหน้าไป คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงหันมา อัศนีย์คลายยิ้มลง หน้าขรึมไป
รถสปอร์ตจอดลงหน้าเทอเรซวังรัชนีกุล รื่นกับโรยก้าวมา อัศนีย์ลงจากรถ รื่นกับโรยตาค้าง อัศนีย์อ้อมรถไปเปิดประตูให้คุณหญิงเทพีเพ็ญแสง คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงก้าวออกมา “ขอบใจที่มาส่ง”
“ขอบคุณเช่นกัน”
“มาขอบคุณฉันเรื่องอะไร”
“เรื่องที่คุณหญิงยังใส่นาฬิกาเรือนนี้อยู่”
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงชะงักแล้วทำหน้าเชิด “คุณกลับไปได้แล้ว สวัสดี”
“แล้วเจอกัน คุณหญิง” อัศนีย์โบกมือลาแล้วเดินไปขึ้นรถ
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงยืนตัวตรง อัศนีย์ขับรถวนออกไป รถพุ่งปราดหายไป คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงมองตาม มีแววสับสนวุ่นวายในดวงตา แล้วหมุนตัวเดินขึ้นเทอเรซ รื่นกับโรยคุกเข่าลง รอรับคำตำหนิ คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงเดินไป มองตรง ยื่นกระเป๋าไป รื่นรับไว้ราวเป็นราชโองการ คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงเดินผ่านไป ดวงตาครุ่นคิด รื่นกับโรยมองหน้ากัน
“แปลก วันนี้ไม่โดนด่า”
“แล้วคุณพระเอกนั่นใครกันอีกล่ะ”