บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 16 หน้า 7
ฉัตรอาชาอธิบาย “สืบเรื่องเสด็จพระองค์หญิง”
เลื่อมประภัสเสริม “แล้วก็เรื่องคุณหญิงก้อยโกหก ไม่รู้ว่าพูดมามดเท็จหรือเปล่า”
“ดีมาก งานนี้ฉันจ้างเธอนะ รวมทั้งมาเป็นตากล้องจำเป็นให้ฉันด้วย ตกลง”
จิตตินทวน “เป็นทั้งนักสืบ ตากล้อง แล้วให้เป็นอย่างอื่นด้วยรึเปล่า”
“ก็...คู่เดทให้ฉันบางเวลา”
“งั้นฉันขอเธอเป็นนางแบบให้ฉันก่อน” วิรงรองโพส จิตตินถ่ายรูป
ห้องโถงตำหนักเล็ก คุณชายเล็กนั่งอยู่บนโซฟามองดูภาพอัศนีย์ คุณหญิงเทพีเพ็ญแสง คุณชายเล็กยังแต่งชุดที่ใส่ไปทำงาน คุณชายรองอาบน้ำแล้วใส่ชุดอยู่บ้านเดินเข้ามา จรวยเอาผ้าอ้อมลูกมาพับอยู่ไม่ห่าง
“พี่รองวันนี้อ่านหนังสือพิมพ์หรือยัง หน้าข่าวสังคมน่ะครับ”
“ฉันไม่อ่านข่าวกอสซิปแบบนี้ ไม่ยักกะรู้ว่านายอ่านด้วย” จรวยฮึดฮัดขัดใจ
“ปรกติผมก็ไม่อ่านหรอกครับ แต่มีใครก็ไม่รู้ พับหน้านี้เปิดหราวางเอาไว้ที่โต๊ะ ผมก็เลยเห็นเข้า” คุณชายเล็กทำเป็นไม่รู้
จรวยหูผึ่ง คลี่ผ้าอ้อมออกทีละผืนใส่ตะกร้า คุณชายรองรับหนังสือพิมพ์มา เห็นรูปก็ชะงัก อ่านปราดไปแล้วขมวดคิ้ว จรวยขยับมาอีก พับผ้าอ้อมใหม่เรียงลงอีกตะกร้า
“ว่าไงครับ”
“ไม่รู้ซี มันมึนๆ งงๆ ชอบกล”
“ฮ๊ะ! ไม่โกรธหรือหึงซักหน่อยหรือคับ”
คุณชายรองแปลกใจตัวเอง “มันก็อาจจะทั้งโกรธ ทั้งหึง แต่แปลกที่รู้สึกชัดที่สุดคือ เบื่อ”
คุณชายเล็กเกาหัว “แล้วมันยังไงแน่ นี่พี่รอง ยังรักหญิงก้อยอยู่หรือเปล่า”
คุณชายรองนิ่งอึ้ง จรวยพับผ้าหมดตั้ง ลงมือคลี่ออกทีละผืน เงี่ยหูฟังจนหน้าเบี้ยว
“ฉันกับหญิงรักกันมาเกือบสิบปีแล้วนะ”
“แล้วตอนนี้ กับภาพข่าวแบบนี้ล่ะครับ”
คุณชายรองนิ่งอั้น “ไอ้เรื่องแต่งงานกับศรีจิตรานี่ ถ้านายเป็นฉันนายจะทำยังไง”
“ถ้าผมเป็นพี่รอง ผมก็ทำตามใจน่ะซี จะมีประโยชน์อะไร ถ้าแต่งกับคนหนึ่งแล้วหัวใจไปอยู่กับอีกคนหนึ่ง
คุณชายรองนิ่งอั้นมากขึ้น “แล้วเด็จป้า”
“ผมจะทูลเด็จป้าให้เด็ดขาด ต้องยอมให้เด็จป้ากริ้วด้วย”
“ถ้าเด็จป้ากริ้ว เรื่องก็จะใหญ่โต ดีไม่ดี ฉันอาจถูกตัดจากกองมรดก และต้องระเห็จไปอยู่ที่อื่น”
“จะขนาดนั้นเชียวเหรอครับ” จรวยอ้าปากค้าง ตาเบิกโพลง
“เสด็จตรัสคำไหนต้องเป็นคำนั้น”