บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 23 หน้า 3
คุณชายรองหันมามองนิ่ง สายตามีความนัยอีกแล้ว “คนเรา มันเปลี่ยนใจกันได้เสมอ.....เธอไม่รู้หรือ” ดวงตาคุณชายรองเป็นประกายประหลาด สาลินมองอย่างสงสัยในขณะเดียวกันก็ขัดเขินเพิ่มขึ้น
ศรีจิตราเดินข้ามโถงมาที่ห้องสมุด แง้มประตูมองเข้าไป ศรีจิตราก้าวเข้ามา มองดูทั้งคู่
“แล้วถ้าฉันหมดรักในหญิงก้อย เธอจะหาผู้หญิงคนใหม่ให้ฉันได้ไหม” คุณชายรองมองสาลินอย่างลึกล้ำ
สาลินเบือนหน้าไม่กล้าสบตา สายตาไปเห็นศรีจิตราเข้า รีบแยกเข้ามาคว้าแขนศรีจิตราทันที คุณชายรองนิ่งไป สาลินดึงศรีจิตราไปตู้ใบเดิม ดึงหนังสือ “บันเทิงทศวาร” และ “จันดารา”ออกมา “ดูซิ พี่ศรี มีเรื่อง ดีคาเมรอน กับ จันดารา ด้วย”
ศรีจิตราห้ามปราม “บันเทิงทศวารน่ะหรือ เอ้อ สาอย่าอ่านเลย”
“ทำไมคะ โธ่....หายากจะตาย”
“มันไม่เหมาะน่ะสา”
“แล้วจันดาราล่ะ”
“ยิ่งไม่เหมาะใหญ่”
คุณชายรองสนับสนุนศรีจิตรา “เธอน่ะเชื่อพี่สาวเถอะ มันไม่เหมาะกับเด็ก”
สาลินพยายามเถียง “ฉันไม่ใช่เด็กซักหน่อย”
คุณชายรองยืนยัน “นั่นแหละ มันไม่เหมาะกับสาว ๆ ด้วย”
ศรีจิตราเปลี่ยนเรื่อง “ตอนนี้ของว่างมาเสิร์ฟแล้ว เชิญกลับห้องโน้นเถอะค่ะ”
สาลินครวญ “อะไร กินอีกแล้วหรือคะ”
คุณชายรองชวน “ไปเถอะ”
สาลินเดินออกคุณชายรองทักขอหนังสือ 2 เล่มคืน สาลินมองหนังสือในมืออย่างเสียดาย คุณชายรองเอาหนังสือเก็บใส่ตู้
กองถ่านในเรือนครัว คุณชายเล็กหน้ามอม เสื้อขาวเปื้อนถ่าน นั่งกระจ๋องหง่องอยู่ ข้างๆ คือหม่อมอำพัน ชุดงามบัดนี้ขมุกขมอมเป็นนางหงส์ในสลัมนั่งหลับพิงไหล่คุณชายเล็ก คุณชายเล็กเอาผ้าคาดเอวปัดไล่ยุงให้ หม่อมอำพันละเมอ “เจ็ดนกอินทรี ผ่องค่ะ”
คุณชายเล็กทำตาปริบๆ คุณชายโตกลับมา “หม่อม หม่อมครับ”
หม่อมอำพัน ลุกขึ้นเลิกลั่ก “ตำรวจจะจับแม่เหรอชายโต”
คุณชายเล็กกลั้นหัวเราะ
“ตำรวจกลับกันหมดแล้วครับหม่อมแม่” คุณชายโตมองคุณชายเล็กอย่างหมั่นไส้เต็มที
คุณชายเล็กและคุณชายโตช่วยประคองหม่อมอำพันลุกขึ้นมา หัวกระเซิง เนื้อตัวมีรอยเขม่าและถ่าน จรวย นมย้อย น้อม เจียม ยืนดูกันอย่างอึ้งๆ จรวยแอบขำ