บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 23 หน้า 5
“ถ้าทรงรู้ว่าเป็นเล่มนี้ล่ะก็ไม่มีทางอนุญาตหรอก นี่เธอไม่รู้เลยหรือว่ามันเป็นเรื่องยังไง”
“ทำไมฉันจะไม่รู้ มันเป็นเรื่อง เอ้อ วับๆ แวมๆ”
“ไม่ใช่แค่วับๆ แวมๆ มันโป๊กว่านั้น”
“แล้วทำไมคุณถึงอ่านได้”
“ก็ฉันเป็นผู้ชาย แล้วก็ไม่ใช่เด็กๆ แล้วด้วย”
“ฮึ ไหนว่าคุณบอกว่า คุณนับถือความเสมอภาคทางเพศไง”
คุณชายรองมองสาลินมีแววแน่ใจบางอย่าง “เอาเถอะ แล้ววันหลังฉันจะให้เธออ่าน”
“จริงเหรอ แล้ว...วันไหนล่ะ”
“วันที่เธอแต่งงาน มีสามีแล้วน่ะซี”
สาลินหน้าแดง ค้อนแล้วเซ คุณชายรองจับไว้ สาลินยืนตรงรีบถอย “คุณ”
“แค่นี้ก็หน้าแดงแล้ว แต่ไม่รู้ว่าเพราะอายหรือเพราะเหล้า ยังไงเธอก็ยังอ่านไม่ได้ใหญ่ กลับบ้านไปนอนได้แล้ว” สาลินค้อนขวับขึ้นรถ รถแล่นออกไป
ในรถสาลินหน้าเชิดแล้วหันไปมองคุณชายรองยืนอยู่ที่เทอเรซห่างออกไปทุกที คุณชายรองยืนมอง รถเลี้ยวลับแนวต้นไม้ไป คุณชายรองยังคงยืนบนเทอเรซ แล้วมองดูหนังสือในมือ แล้วเดินลงจากเทอเรซ เพื่อเดินอ้อมไปยังตำหนักเล็ก ที่หลังประตูกระจก ศรีจิตราก้าวมามองตาม มีแววแน่ใจ พอใจ ดีใจ บางอย่าง ความกังวลลดลง
ห้องทรงพระสำราญ พระพักตร์เสด็จแย้มสรวลนิดๆ ทอดเนตรมองหนุ่มสาวทั้งสามมาตลอด ดวงเนตรเข้าพระทัยในทุกเรื่อง
คุณสอางค์เดินเข้ามาบอกเสด็จ “ทำไมต้องประจวบเหมาะมาจับไพ่เอาวันนี้ก็ไม่รู้นะเพคะ”
“ฉันคิดว่า ไอ้เจ้าเล็กหลบหน้าสาลินมากกว่า”
คุณสอางค์ตกใจหันมามอง “อะไรกันเพคะ คุณชายเล็กจะทำอย่างนั้นทำไม”
เสด็จทรงพระดำเนินมาประทับนั่งที่โซฟายาว “ฉันจะไปรู้ได้ยังไง ไอ้เจ้าหลานคนนี้มันเจ้าเล่ห์แสนกล ไม่รู้ว่ามันมีแผนอะไรของมัน”
คุณสอางค์ยิ้มย่อง “ก็อย่างงี้แหละเพคะ หม่อมฉันถึงอยากให้จับคู่กับยายสา นิสัยใจคอเหมือนกันไม่มีผิด”
“แล้วเธอก็เห็นว่าศรีจิตราไว้ตัว เงียบขรึมเหมือนชายรองซีนะ”
“เพคะ ผัวเมีย เอ๊ย สามีภรรยา ต้องนิสัยใจคอเหมือนกันถึงจะไปกันได้”
เสด็จทรงแย้มสรวล พระเนตรหยั่งรู้บางอย่าง “มันก็น่าจะเป็นอย่างนั้นนะ”
“วันนี้ถึงจะผิดแผนเรื่องคุณชายเล็ก แต่ก็ไปดีเรื่องคุณชายรอง ท่าทางเธอโอนอ่อนผ่อนตามมากแล้วนะเพคะ พูดคุยแย้มยิ้มสนิทสนมกับแม่ศรี ดี๊ดี หม่อมฉันปลื๊มปลื้มเพคะ” คุณสอางค์คิดเองเออเอง
เสด็จทรงอึ้ง “แต่ฉันว่าชายรองสนิทสนมกับสาลินมากกว่านะ”