บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 23 หน้า 4
หม่อมอำพันสงสัย “ตำรวจรู้ได้ยังไงว่าตำหนักเราเปิดบ่อน”
จรวยย้อน “แหม ก็เล่นเปิดวงกันเปิดเผย รถราจอดเลื้อยเฟื้อยออกไปถึงนอกวัง ก็น่าจะโดนหรอกค่ะ”
“อ้อ นี่หล่อนแช่งฉันหรือยะ นังจรวย” จรวยเข้าแอบหลังคุณชายโต
นมย้อยเข้ามาหยิบผงถ่าน หยากไย่ออกจากหัวหม่อมอำพัน
คุณชายเล็กถาม “แล้วตำรวจจับใครไปบ้างไหมฮะ”
นมย้อยบอก “ไม่ได้จับใครซักคนค่ะ แค่ตักเตือน เพราะเห็นว่าคราวแม่คราวยายกันทั้งนั้น”
ยายน้อมอธิบาย “ที่จริงตำรวจไม่ได้มาจับไพ่หรอกค่ะ ตำรวจมาจับคนร้าย”
เจียมเล่าต่อ “เพราะมีคนโทรศัพท์ไปแจ้งความว่า มีโจรปล้นตำหนัก จับขา เอ๊ย แขกเป็นตัวประกัน”
คุณชายเล็กทำไม่รู้ไม่ชี้ หม่อมอำพันเต้นผาง “ไอ้อีคนไหนมันอุตริ พิสดาร วิตถารมนุษย์” คุณชายเล็กสะดุ้ง คุณชายโตมองคุณชายเล็กอย่างรู้ทัน “ใคร ใครมันอยากให้ฉันฉิบหาย โธ่ เพิ่งมือขึ้นครั้งที่ 2 ในรอบ 2 ปี เงินก็ยังไม่ทันได้รวบมา ใคร” หม่อมอำพันกวาดตามองแล้วมาหยุดที่จรวย
จรวยตาเหลือกดูยิ่งมีพิรุธ “ดิฉันไม่เกี่ยวนะคะ”
“อ้อ นังตุ๊กแกกินปูน ร้องออกมาแล้ว”
“คุณชายขา ช่วยรวยด้วย หม่อมท่านปรักปรำรวย” จรวยเข้ากอดแขนคุณชายโตละล่ำละลัก หม่อมอำพันค้อนตาคว่ำเดินนำขึ้นตึกไป นมย้อย เจียม น้อมตาม จรวยตามไปด้วย
คุณชายเล็กผิวปากจะเดินออกไป คุณชายโตคว้าไว้ “เดี๋ยว เจ้าเล็ก ฉันรู้นะว่าเป็นแกที่โทรไปเรียกตำรวจ แกแกล้งหม่อมแม่ทำไมวะ”
“ก็...อยากให้หม่อมเลิกๆ บ้างนะครับ ยิ่งติดพนันก็ยิ่งล่มจมนะพี่โต” คุณชายเล็กยิ้มกริ้มแล้วแยกไป คุณชายโตส่ายหน้า
รถของตำหนักใหญ่แล่นมาจอดหน้าเทอเรซตำหนักใหญ่ คุณชายรอง ศรีจิตรามาส่งสาลินขึ้นรถ สาลินถือผ้าคลุมไหล่ขยุ้มมาเซนิดๆ ตาเยิ้ม มีอาการเมา “ส่งสาแค่นี้ก็พอค่ะ”
“ยายสาไม่น่าดื่มไวน์เข้าไปเยอะเลย” ศรีจิตราคิดแผน “คุณชายคะ ดิฉันขอตัวเข้าไปดูความเรียบร้อยข้างในก่อนนะคะ”
“เชิญ เดี๋ยวฉันก็จะกลับตำหนักเล็กเลยเหมือนกัน” ศรีจิตราไหว้ลา คุณชายรองรับไหว้ ศรีจิตราเดินไป สาลินลังเลแล้วยกมือไหว้คุณชายรอง “อ้อ ทีนี้ล่ะไหว้ได้”
“ฉันกลับล่ะ”
“เดี๋ยว” สาลินเลิกคิ้ว คุณชายรองทวง “ขอหนังสือคืนด้วย”
“หนังสืออะไร” สาลินมีพิรุธ
คุณชายรองคว้าผ้าคลุมไหล่คลี่ หยิบหนังสือบันเทิงทศวารออกมา สาลินอายทำโกรธกลบเกลื่อน “อีกเล่ม”
สาลินยิ้มเจื่อน หยิบจันดาราออกมาส่งให้ “เสด็จทรงประทานอนุญาตแล้วนะคะ”