บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 13 หน้า 5
“แปลกจัง คุณเองก็เอาแต่ใจ เจ้าอารมณ์เป็นที่หนึ่ง น่าจะอยู่กันได้”
“ใครว่า แข็งกับแข็งมาเจอกัน มันก็เลยหักเป๊าะต่างหาก”
“ข่าวว่าคุณกลับมาตั้งเกือบเดือนแล้ว ไปมัวทำอะไรอยู่”
“ล่องเรือไปเรื่อยๆ แวะพัทยา ผมว่าต่อไปน่าจะบูม เป็นแหล่งท่องเที่ยวได้”
“ด้อน ทอล์ค อเบาท์ บิสิเนส กลับมานี่ได้เจอหญิงก้อยหรือยัง”
“ยัง แต่จิตตินบอกว่า เขากลับไปอี๋อ๋อกับคู่รักเก่า”
จิตริณียิ้ม กวาดตาไปรอบๆร้าน “ฉันเองก็เคยเจอเขาไปไหนด้วยกันตั้งหลายหน แต่ขี้เกียจเข้าไปทัก เพราะท่าทางคุณหญิง เธอไม่ค่อยชอบหน้าฉันเท่าไร”
“เพราะผมสนิทกับคุณมากไง” จิตริณียิ้ม “สนิทมากกว่าคุณหญิงเธอเสียอีก”
จิตริณีเหมือนชะงักนิดหนึ่ง หม่นลงหน่อยหนึ่ง แล้วยิ้มนิดๆ “อันบีลิฟเฟเบิล”
“จริงๆกับคุณหญิงน่ะ เป็นความใกล้ชิดทางกาย แต่กับคุณเป็นความใกล้ชิดทางใจ เบสท์เฟรนด์ฟอร์เอเวอร์”
“รีลลี่?”
บริกรเอาเครื่องดื่มมาเสิร์ฟ
“คุณหญิงน่ะ สปอยไชลด์จริงๆนะ จินนี่ นี่วิรงรองบอกว่า เขาไปมีเรื่องอาละวาดกับคนรักเก่าอีกแล้ว”
จิตริณีเลิกคิ้ว
เหมือนฟ้าแกล้ง ที่อีกมุมในร้าน คุณชายรองกินอาหารกับศุภร
“นี่นายดีกับหญิงก้อยแล้วหรือ ไอ้หม่อม”
คุณชายรองอึ้งนิดหนึ่ง “ยัง”
“อ้าว เห็นหน้านายดูสดใส ไม่ดำปี๋เหมือนตอนเกิดเรื่องใหม่ๆ”
“พูดเกินไปแล้ว ตอนนี้ฉันมีอะไรต้องทำเยอะแยะ เลยไม่มีเวลามาคิดมากกว่า”
“ไม่จริงมั้ง คราวก่อนที่หญิงก้อยแต่งงานไป ฉันเห็นนายหน้าดำเหมือนโดนอีเป๋ออยู่ตั้งครึ่งปี”
คุณชายรองทำตาปริบๆ เพราะอีเป๋อเป็นของต่ำ ผู้ดีไม่บังควรเอ่ยถึง “นายพูดจาน่าเกลียด นายศุภร”
“จริง! แต่วันนี้น่ะนายหน้าระรื่นเชียว” คุณชายรองแอบดูเงาหน้าตัวเองในกากาแฟสีเงิน ก็เห็นว่าดูผ่องใสจริงๆ “เออ นายเห็นข่าวยัง นายอัศนีย์ เถลิงการ กลับมาเมืองไทยแล้ว”
“ยังงั้นหรือ ไม่เห็นมีอะไรเกี่ยวข้องกับฉันนี่”
ศุภรคว้ากากาแฟมารินเพิ่มในถ้วยตัวเอง ตามองข้ามไหล่คุณชายรองไป ไนเจลเปิดประตูพาสาลินเข้ามา ศุภรเทกาแฟล้นถ้วยลงในจานรอง คุณชายรองร้องเฮ้ย คว้ามือไว้ “เฮ้ย นายทำบ้าอะไร นายศุภร”
“ดูสาวน้อยที่ควงมากับฝรั่ง น่ารักเป็นบ้าเลย”
คุณชายรองค่อยๆหันไปดูแล้วชะงัก เห็นไนเจลและสาลินนั่งลงบริเวณหน้าร้าน