บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 4 หน้า 4

วันรุ่งขึ้น รถจากวังวุฒิเวศม์แล่นมาจอดหน้าบ้านราชดำริ รถยังจอดไม่สนิท คุณสอางค์แทบจะโดดลงจากรถ วิ่งตัวปลิวเข้าไปในบ้าน นายยอดชินเสียแล้ว

ระเบียงหลังบ้านราชดำริ คุณสร้อยหน้างอหงิกชี้นิ้วอยู่บนตั่ง ที่พื้น อุ่นเรือน ยายพิศ กำไลและเด็กลูกมืออีกสองคนกำลังปั้นสาคูกันอยู่  

คุณสร้อยมองดูอุ่นเรือน “แม่อุ่นเรือน นี่ปั้นสาคูนะยะ ไม่ใช่ปั้นขนมกุยช่ายไหว้เจ้า ให้มันบางๆ หน่อย” อุ่นเรือนนิ่ง  พยายามแผ่แป้งให้บาง “อ้าว แล้วนี่ไส้หมดแล้วหรือ”

“คุณศรีกำลังไปเอามาเพิ่มค่ะ”

“อุ๊ย  ไปเอายังไง หายไปตั้งนานสองนาน  ไม่รู้จะสนิมสร้อยไปไหนแม่คนนี้  ต๊าย แล้วต่อไปจะทำอะไรกิน หรือจะมาหวังเกาะฉันกินไปจนตาย” คุณสร้อยบ่นบ้ามหาศาล อุ่นเรือน พิศ กำไลสบตากันอย่างอึดอัด  

คุณสอางค์โผล่พรวดมา แทรกทุกคนลงนั่งบนตั่ง คุณสร้อยตกใจ “ว้าย คุณพี่”

อุ่นเรือน ยายพิศ กำไล เด็กสาวลูกมือยกมือไหว้ แต่คุณสอางค์ไม่รับไหว้ผู้ใด 

คุณสร้อยถาม “มีอะไรคะ”

“เอียงหูมา” คุณสร้อยเอามือแหวกผมเปิดหู คุณสอางค์กระซิบ คุณสร้อยที่หน้าหงิกอยู่เริ่มยิ้มออก  ทุกคนงุนงง  

คุณสอางค์มองดูทุกคน “นี่  แม่ศรีไปไหนล่ะนี่” ศรีจิตราถือชามเคลือบมีฝาปิดที่ใส่ไส้สาคูมา คุณสร้อยลุกถลาไปแย่งมาถือ “ต๊าย  ไปแบกไปคอนมาทำไม เดี๋ยวไหล่ล้า แขนโตกันพอดี หนอย นังพวกนี้ก็ช่างกระไรเลย ให้หลานข้าไปแบกไปหามได้ยังไงยะ”

ศรีจิตรางง “มันก็ไม่ได้หนักอะไรนี่คะ คุณป้า คุณป้าสอางค์มาตั้งแต่เมื่อไรคะ”

“ป้ามาชิมสาคูไส้กุ้งของหนูซิลูก”

“ในครัวกำลังนึ่งชุดแรกอยู่ค่ะ น่าจะจวนแล้ว เดี๋ยวหนูลงไปดูให้นะคะ”

คุณสร้อยเสียงอ่อนเสียงหวาน “อุ๊ย  ไม่ต้องลูก ลูกศรีจ๋า เดี่ยวโดนไอน้ำร้อนลวก ผิวจะเกรียมกรมไป” ศรีจิตราทำตาปริบๆ ทุกคนยังคงงงงัน คุณสร้อยสั่ง “เอ้า หนูศรี ไปผลัดผ้าผัดผ่อนดีกว่า”

“ทำไมคะ”

“ไปนุ่งกระโจมอกลูก นังกำไลเตรียมกางกระโจม นังพิศไปต้มสมุนไพร” 

กำไลและยายพิศอุทานพร้อมกัน “อีกแล้วหรือคะ” 

ศรีจิตราสบตาอุ่นเรือน เพิ่งรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

ห้องนอนศรีจิตรา ศรีจิตรานั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งแบบโบราณ ที่พื้นอุ่นเรือนกำลังพับผ้ามีราคาลงอบร่ำในหีบไม้ใบใหญ่