บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 15 หน้า 2
แต่เพลงขึ้นพอดี คุณยายจึงร้องไปกับแผ่น เป็นเพลงจีนยุค 20's มือกรีดกราย อุ่นเรือนลงนั่งข้างคุณตา สาลินนั่งลงตัวติดแม่ คุณตาดูอย่างเพลิดเพลิน มือโบกไปด้วย ยายพิณสบตาตาผลตบมือเอียงคอ คล้ายเพลงสติ๊กกี้แบมบู เจ้าแกะยืนคุมเทิร์นเทเบิล คุณยายร้องในระดับดี ตอนแรกก็ขัดเขินแต่พอได้ผลตอบรับจากผู้ดูก็ยิ่งมั่นขึ้น ร้องเป๊ะขึ้น ยิ้มหวาน อุ่นเรือนยิ้มตอบแล้วหันมามองสาลิน สาลินยิ้มตอบ ทันใดอุ่นเรือนก็หยิกลูกสาวตัวดีสุดแรงเกิด สาลินมีอาการยิ่งกว่าไอ้มอม ร้องวี๊ดสุดเสียง กุมแขนลงไปล้มกลิ้งกับพื้นระเบียง เจ้าแกะตกใจมือกระตุก เข็มกรีดแผ่นควากทุกอย่างชะงัก คุณยายเลิกร้องก้าวมาดู สาลินกุมแขนลุกขึ้น ไม่ได้เจ็บได้ปวดอะไรแต่เบะ ทุกคนมารุมล้อม อุ่นเรือนค้อนลูกสาวตาคว่ำ
“อะไรกันลูก ตียายสาทำไม” สาลินทำสะอื้นไม่มีน้ำตา
“คุณแม่ไม่ได้เจ็บได้ป่วยอะไรใช่ไหมคะ”
“ย่ะ เอ๊ะ อะไร เธอเห็นฉันลุกมาร้องเพลง แล้วคิดว่าฉันเป็นบ้าหรือ” คุณยายคิดไปอีกทาง
“ไม่ใช่ค่ะ คุณแม่”
คุณตาเล่า “วันนี้รื้อหาของกัน แล้วไปเจอชุดแต่งงานคุณยาย ก็เลยท้าพนันกันว่าจะยังใส่ได้ไหม ตาว่าไม่ได้ คุณยายเขาว่าได้ ก็เลยเป็นยังงี้แหละ”
คุณยายภูมิใจ “ใช่ ฉันชนะพนัน”
คุณยายย้อน “แหม ชุดนี่ปลิ้นเชียว” คุณยายค้อนขวับ
ยายพิณเล่าต่อ “แล้วอิฉันเคยระแคะระคายมาว่าคุณยายเคยหนีอาเหล่ากง เหล่าม่า ไปร้องเพลงโชว์ที่ตึกเจ็ดชั้น เยาวราช” สาลิน อุ่นเรือนอ้าปากค้าง คุณยายเชิด สาลินเอาหน้าแนบแขนคุณยาย “อิฉันถามขึ้น คุณยายก็เลย แซมเปิลให้ดูค่ะ”
สาลินทำปรกติ “อ๋อ อย่างนี้นี่เอง”
อุ่นเรือนยังไม่หายโกรธ “นี่ไม่ต้องมากลบเกลื่อน คุณแม่คะ ยายสาไปหลอกคุณพี่กับหนู ว่าคุณแม่เจ็บป่วยเจียนตายค่ะ”
คุณยายเลิกเอ็นดู ผลักสาลินไปไกลตัว “อ้าว แม่คุณ แม่ทูนหัว มาแช่งอะไรฉันอีกยะ”
คุณตาเหนื่อยใจ คุณยายจ้อง อุ่นเรือนเอาเรื่อง สาลินตัวลีบ กลุ่มยายพิณลุ้นคำตอบ
สาลินเลิกทำตัวลีบ ชูคอใหม่ “หนูไม่ได้แช่งซักหน่อย ที่หนูบอกคุณป้าไปน่ะ หนูพูดความจริงทั้งนั้น”
คุณตาซัก “ไหน ยายสามันบอกอะไรแม่สร้อย”
“บอกว่าคุณแม่คลื่นไส้จะอาเจียน จะเป็นลม แล้วเจ็บปวดไปหมดทั้งตัวค่ะ”
คุณยายประชด “อ้อ ความจริงทั้งนั้น ไหนบอกมาซิว่า ฉันไข้หนักเจียนตายแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไร”
“ตั้งแต่เมื่อวานค่ะ”
“ยังไง”