บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 15 หน้า 4
คุณยายท้วง “ทำไมว่าลูกอย่างนั้น”
ยายพิณค้านด้วย “ถึงคุณสาจะแก่น แต่ยังไม่ส่อไปทางนั้นนะเจ้าคะ”
อุ่นเรือนหน้าซีด สาลินหัวเราะตาย “มันเป็นคำอีสานค่ะ แปลว่าเฉลียวฉลาด” ทุกคนถอนใจเฮือก
“เดี๋ยว แล้วแกเอาเรื่องตายเรื่องเป็นฉันไปหลอกคุณป้าทำไม”
“ถ้าไม่บอกอย่างงี้ คุณป้าจะยอมให้แม่มาหรือคะ”
อุ่นเรือนถอนใจ หายโกรธลูกสาว คุณตา คุณยายมองอุ่นเรือนอ่อนโยน
คุณตาชื่นใจ “ดีแล้วลูก จะได้คุยกันให้หายคิดถึง”
“คืนนี้ยังคุยไม่ได้ค่ะ เพราะแม่กับคุณยายมีงานสำคัญ”
คุณยายงง “งานอะไรของแกอีก”
“เสด็จพระองค์หญิงโปรดให้หนูเข้าเฝ้าพรุ่งนี้ แม่กับคุณยายต้องเทรนหนูให้เต็มที่เลยนะคะ”
“เทรนอะไรยะ”
“แปลว่าฝึกซ้อมเข้มข้นค่ะ เอาแบบส่งอาภัสราเข้าประกวดงานวชิราวุธเลยนะคะ”
“งั้นไป เทรนกัน”
“ป้าพิณ มิวสิค”
คุณยายจะลุกแต่ฉ่งซำรัดติ้วจึงยักแย่ยักยัน สาลิน อุ่นเรือนประคองขึ้น คุณยายทรงตัวได้ยิ้ม “เฮ้อ”ทันใดมีเสียงดังควาก ฉ่งซำปริแยกตั้งแต่รักแร้ 2 ข้างมาถึงสะโพก คุณยายตะลึงจังงัง สาลิน อุ่นเรือนร้องวี๊ด
ยายพิณอุทาน “อกอีแป้นแล่นลึกเข้าตึกแขก”
คุณยายค่อยๆสบตาคุณตา คุณตายิ้มประกาศชัย “ฉันชนะ”
ชานเรือนบ้านสวน คุณยายนั่งบนตั่ง วางท่าเป็นสแตนอินเสด็จพระองค์หญิง สาลินนุ่งซิ่นคุกเข่ากับพื้น อุ่นเรือนอยู่ข้างๆ พยักหน้าให้เริ่ม สาลินคลานเข่ากระโดกกระเดกไปหาคุณยาย อุ่นเรือนเอาไม้มะยมตีแปะที่ก้นเบาๆ คุณตา ยายพิณยืนดูหัวเราะชอบใจ
สาลินคลานเข่าเข้าไป คราวนี้นุ่มนวล คุณตายิ้ม อุ่นเรือนเบาใจ คุณยายยิ้มพยักกล่าวชม สาลินคลานต่อ ทันใดก็ไปแต่ตัว ผ้าซิ่นกองอยู่กลางชาน คุณตา คุณยายร้องอุทาน สาลินทำตาปริบๆ หันไปดูวงซิ่น แล้วก้มดูตัวเองที่นุ่งกางเกงขาสั้น 2 ส่วนอยู่
สาลินนุ่งซิ่นตัวเดิมแต่มีเข็มขัดเงินของคุณยาย เข็มขัดหนังของคุณตารัดเอวแน่นหนา คลานเข่างดงามถึงหน้าตั่ง คุณยายยิ้มพยัก อุ่นเรือนนั่งหน้าตั่ง สาลินก้มกราบคล้ายกราบพระ แต่ก้นโด่งชี้ฟ้า อุ่นเรือนฟาดด้วยไม้เรียว สาลินร้องกุมก้น