บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 15 หน้า 3
สาลินเริ่มเล่า“เมื่อวานคุณยายกะหนูไปเก็บละมุดกัน”
ที่ต้นละมุด มีเถาไม้วัชพืชขึ้นข้างรวมทั้งเถากระทกรก ที่ในจตุจักรเรียกว่าเถารกฟ้าเอามาโก่งราคาเป็นต้นละร้อย คุณยายกับสาลินนุ่งซิ่นถือตะกร้อและตะกร้ามา สาลินคว้าลูกกระทกรกมา แหงนหน้าบีบใส่ปาก
สาลินเล่าต่อ “คุณยายก็บอกว่า”
“ว้าย คลื่นไส้ กินไปได้ยังไง ต๊าย ฉันอยากอาเจียน”
ที่นอกชาน คุณยายทำตาปริบๆ ทุกคนนิ่งฟัง สาลินไขคดีต่อ
“จากนั้น ละมุดบางกิ่งอยู่สูง หนูสอยไม่ถึง หนูก็”
ที่โคนต้นละมุด สาลินกับคุณยายยืนแหงน สาลินพลันปลดผ้าถุงไปกองเป็นวง
คุณยายตบอกผาง “ว้าย ลูกคนนี้ โอย ฉันจะเป็นลม”
สาลินในชุดกางเกงขาสั้น 2 ส่วน ปีนขึ้นต้นละมุดไป
คุณยายนิ่งอั้น คุณตากลั้นหัวเราะ อุ่นเรือนเหนื่อยใจ
“แล้วพอถึงตอนค่ำ พอล้างผึ่งละมุดเสร็จ รอบ่ม”
ที่นอกชานเวลากลางคืน เห็นละมุดถูกวางเรียงรายนับร้อยลูก ยายพิณเอาอ่างที่ล้างละมุดไป คุณยายนอนคว่ำบนเสื้อ สาลินนั่งคุกเข่าบีบนวดเมามัน คุณตาฟังวิทยุอยู่
“คุณยายก็ให้หนูนวด พอหนูนวดเสร็จ”
คุณยายหน้าเหยเก ขยับลุกมามองหน้าสาลิน เอามือบิดไปคลึงกระเบนเหน็บ “โอย ยายสา ทำไมนวดเสร็จแล้วมันปวดกว่าเดิมฮะ โอ๊ย หรือฉันใกล้จะตายแล้ว”
ชานเรือนบ้านสวน สาลินเชิดหน้า คุณยายทำหน้าบอกไม่ถูก อุ่นเรือนอ่อนใจ ตาผล ยายพิณ เจ้าแกะปิดปากหัวเราะ แต่คุณตาหัวเราะก๊าก
“ความจริงก็เป็นอย่างนี้ล่ะค่ะ สารวัตร”
คุณตาเอ่ย “แล้วจริงของมันไหมล่ะ”
คุณยายครึ่งยิ้มครึ่งบึ้ง “แต่ว่าทุกอาการของฉัน เกิดจากน้ำมือแกซีนะ แม่มะกอกสามตะกร้า”
“ไม่ใช่มะกอกสามตะกร้าหรอกค่ะ ต้องเรียกว่า แม่เสียวสวาด” อุ่นเรือนหมั่นไส้ อ้างถึงนิทานพื้นบ้านอีสานที่ต้องอ่านให้ศรีจิตราฟังเพราะคุณสร้อยสั่งห้าม
คุณตา คุณยาย ยายพิณ ตาผลสะดุ้งเฮือก คุณตาอุทาน “ไฮ้ อะไรลูก”