บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 15 หน้า 5
สาลินคลานสมบูรณ์แบบถึงหน้าตั่ง ลดตัวลงพับเพียบเก็บเท้า โน้มกายลง ตั้งมือข้างหนึ่งก่อนแล้วก้มลง เพื่อจะนำมืออีกข้างประกบกราบ คุณตา อุ่นเรือนมองแล้วคำนวณวิถีโค้งแล้วร้องห้าม แต่ไม่ทันหน้าผากสาลินโขกตั่งดังสนั่น ยายพิณร้องอกอีแป้นแล่นลึกอีกผวามา สาลินผงะหงายหลังมานั่งแผ่ ผ้าถุงถลกอ้าคล้ายลำยอง เอามือคลึงหัว คุณยาย อุ่นเรือนดู ยายพิณเอาชายผ้าชุบยาหม่องมาคลึงหัวให้ วุ่นวายโกลาหล สาลินรับผ้ามาคลึงเอง
การ “เทรน” ดำเนินมาจนคืนค่ำ สาลินคลานเข่างดงามมาถึงหน้าตั่ง ในมือถือเชี่ยนหมากอันแทนกรวยดอกไม้ แล้วทรุดลงพับเพียบ วางเชี่ยนหมากข้างตัว แล้วลงกราบ แล้วเปิดฝาเต้าปูนทำทีว่าเปิดกรวย แล้วกราบอีกครั้ง งดงามสมบูรณ์แบบ คุณยายว่าใช้ได้ อุ่นเรือนตบมือชมเชย คุณตาบอกดีดีดี สาลินยังกราบซบอยู่ คุณยายลุกขึ้นเดินยืดเส้นยืดสายเข้าห้องใน คุณตาลุกไปห้องน้ำ อุ่นเรือนหันมาหายายพิณที่ขึ้นบันไดมา
“ขมิ้น ดินสอพอง ละลายไว้แล้วค่ะ อ้อ มะกรูดเผาไว้แล้ว 3 ลูก คงพอนะคะ”
“จ้ะๆ”
“ส้มมะขาม เปลือกมะนาวมีพร้อมค่ะ”
“ดีจ้ะ”
ตาผลขึ้นมา “น้ำเดือดแล้วครับ วันนี้หนาว ผมเลยต้มไว้ 2 กา”
“ขอบใจจ้ะ เฮ้อ”
คุณตาเดินกลับมาแล้วชะงัก อุ่นเรือนมองพ่อแล้วมองตามสายตา ยายพิณ ตาผลมองตาม สาลินยังตะแคงกราบซบอยู่อย่างนั้น มีอาการเหมือนถึงวิสัญญีภาพไปแล้ว คุณตากลั้นหัวเราะ
อุ่นเรือนดุ “ยายสา” สาลินไม่ติงไหว อุ่นเรือนเข้าไปข้างตัว ตีก้นเพียะ “นี่แน่ะ”
สาลินค่อยลุกมานั่งพับเพียบ เอาสองมือวางซ้อนกันบนตัก เก็บเท้าปิดไว้ใต้สะโพก ไม่ให้ชี้โด่ออกมา เงยหน้าน้อยๆ ทำหน้าเสงี่ยมหงิม ท่าทางเรียบร้อยกว่าศรีจิตราเจ็ดเท่า พูดเสียงเบาหวานเยือก “คุณแม่มีกระไรกับลูกหรือค้า”
คุณตาหัวเราะ “นั่นมันเกินไป เหมือนผีอีนากพักโขนงแล้ว”
สาลินถอนใจ ลดท่าทีลงให้เป็นปรกติขึ้น “เข่าหนูด้านไปหมดแล้วค่ะ”
“ไม่เป็นไร ยายพิณเตรียมเปลือกมะนาวกับส้มมะขามไว้ ขมิ้น ดินสอพอง มะกรูดเผา มีครบ”
“ไม่เอาค่ะแสบ ใช้แค่สบู่กับแชมพูก็พอค่ะ”
“ไม่ได้ลูก เดี๋ยวแพ้ยายศรี” สาลินงง คุณตาก็งง
“อ้าวยังไง แม่อุ่นพูดจาพิลึก”
“หนูไปสู้พี่ศรีได้ยังไงคะ”
อุ่นเรือนยิ้ม “แม่พูดผิดไป แม่ต้องพูดว่า ไม่ได้ เดี๋ยวแม่จะแพ้คุณป้าสร้อย”
สาลิน คุณตา เพิ่งเห็นแง่มุมนี้ของอุ่นเรือน สาลินตาโต “งั้นหนูจะไม่ขี้เกียจแล้วค่ะ เดี๋ยวขัดสีฉวีวรรณหนูสามรอบก็ได้”
“เดี๋ยวก็ได้ ก่อนอาบมาเจอยายก่อน” เสียงคุณยายสั่ง