บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 1

ท้องฟ้าเบื้องบนเป็นสีครามสด มีเมฆขาวกลุ่มใหญ่เคลื่อนมา มันไหวเคลื่อนพยัพโพยมอยู่ตลอดเวลา สาลินนั่งเหม่อมองสายน้ำ “นักปราชญ์กล่าวไว้ว่า “คนคำนวณมิสู้ฟ้าลิขิต”  จริงหรือที่เรากำหนดชีวิตของเราเองมิได้ ทุกสิ่งขึ้นกับพรหมลิขิตจะดลบันดาลให้เป็นไป” 

สาลินนึงถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา

สาลินอยู่ในสวนผลไม้ เธอขึ้นไปนั่งคร่อมกิ่งมะม่วงสูงลิบลิ่ว ที่โคนต้นไม้ ศรีจิตราถือตะกร้าคอยรับมะม่วงที่สาลินสอยลงมา สาลินร้องเอะอะโวยวายจะตกมิตกแหล่จากต้นมะม่วง สุดท้ายก็ร่วงลงมากองใต้ต้นมะม่วง “โอ๊ย  พี่ศรี  ช่วยด้วย”

“ยายสา บอกแล้วไงให้ระวัง”

“แต่มันเกิดขึ้นกับชีวิตของฉันและพี่สาวจริงๆ เราสองคนเป็นเพียงแค่หญิงบ้านสวน แต่วันหนึ่งโชคชะตาก็เล่นตลกให้เราต้องเข้าไปเกี่ยวข้องกับคุณชายทั้งสามแห่งวังวุฒิเวสม์อย่างที่เราไม่ทันตั้งตัว” 

ตำหนักใหญ่วังวุฒิเวสม์ ดูใหญ่โต งดงาม เสด็จประทับบนตั่ง มีคุณชายโต คุณชายรอง และคุณชายเล็กนั่งอยู่บนพื้นตรงหน้า

สาลินนึกถึงภาพคุณชายวังวุฒิเวสม์แบบที่เคยได้ยินมา ในห้องนั่งเล่นตำหนักเล็ก คุณชายโตใส่แว่นอ่านหนังสืออยู่ที่โซฟา “คุณชายโตรูปงาม เรียบร้อย ว่านอนสอนง่าย อยู่ในศีลในธรรม” 

ในความเป็นจริง นางข้าหลวงจรวยกำลังคุกเข่าถูพื้น คอเสื้อหย่อนจนอกเกือบพลัดออกมา คุณชายโตตาค้างขยับแว่นดู จรวยทำตาแป๋วไม่รู้ สบตาคุณชายโต

“ตรงกันข้ามกับคุณชายเล็ก ที่ปราดเปรียว ปรูดปราด รักสนุก แต่ก็ไม่มีอะไรเกินเลย” 

ที่เมืองนอก ภายในอพาร์ทเมนท์แห่งหนึ่งกำลังมีปาร์ตี้สุดเหวี่ยงแบบยุค 60 คุณชายเล็กแต่งตัวแบบจิ๊กโก๋ ผมหวีเสยชะโงก กำลังเต้นทวิสคลอเคลียกับแหม่มสาวในชุดบิกินี 5-6 คน แหม่มคนหนึ่งดึงคุณชายเล็กเข้ามาจูบ แหม่มอีกนางดึงไปจูบบ้าง แหม่มอีกนางกระชากเสื้อคุณชายเล็กขาดควาก อีกคนดึงกางเกงตรงขาออกกลายเป็นขาสั้น  แล้วผลักคุณชายเล็กตกตูมลงสระ คุณชายเล็กผุดขึ้นจากน้ำเจอแหม่มแสนสวยนอนบนเบาะพลาสติกเป่าลม คุณชายเล็กว่ายไปเกาะทำตาหวาน แหม่มหัวเราะระริก คุณชายเล็กคว่ำเบาะมาคลอเคลียในน้ำ

 “ส่วนคุณชายคนกลาง ที่เรียกกันว่าคุณชายรองนั้น เธอถือตัว เย็นชา วางท่าเป็นผู้ดี ทำตัวไม่ติดดิน เหมือนเตรียมตัวเป็นท่านทูตผู้สูงศักดิ์อยู่เสมอ”