บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 1 หน้า 5

ทุกคนหัวเราะคิกคักกัน เสด็จทรงยิ้มแล้วยกหัตถ์ห้าม ทุกคนหยุดคิกคักแต่ยังยิ้มอยู่ คุณสร้อยและคุณสอางค์ขยับใกล้พระที่ เสด็จสบตาคุณสอางค์และคุณสร้อย แล้วพยักหน้า 

คุณสอางค์หันมาหานางข้าหลวง “เอ้า แม่คุณทั้งหลาย ใครทำอะไรค้างอยู่ เอางานไปทำที่ระเบียงข้างไป”

“เจ้าค่ะ คุณแม่บ้าน” นางข้าหลวงทั้งหลายกราบลง แล้วคว้างานฝีมือออกไป  

คุณสอางค์และคุณสร้อยขยับมาใกล้เสด็จ สร้อยเกริ่น “หลานสาวหม่อมฉัน” 

เสด็จขัด “เดี๋ยว” เสด็จทอดพระเนตรเลยมา เห็นมาลา วรรณายังคงหมอบฟังตาแป๋ว คุณสอางค์และคุณสร้อยหันมา แล้วสะดุ้งตบอกผางร้องว้าย เสด็จดุ “นี่ นังสองคนมาเบิ่งฟังอะไรอยู่”

คุณสร้อยประชด “ต๊าย แม่เมียตะเข้ เสด็จทรงให้พวกหล่อนออกไป แล้วมาเยี่ยมหน้าเสนอนวลอยู่ทำไมยะ” 

มาลาอ้าง “อ้าว ก็คุณแม่บ้านให้พวกที่ทำงานค้างอยู่ออกไปนี่คะ”

“อิฉันสองคนอยู่เปล่าดายไม่มีงานค้างเจ้าค่ะ” วรรณาเล่นลิ้น 

คุณสร้อยและคุณสอางค์สะดุ้ง รู้ว่าเจอศรีธนญไชยเข้าแล้ว เสด็จทรงแย้มสรวลเยือกเย็นแต่พระเนตรเอาจริง มาลา  วรรณาแหงนดูแล้วคอหด

มาลารีบพูด “เพิ่งนึกออก หม่อมฉันมีงานครัวค้างอยู่เพคะ”

วรรณารีบตาม “หม่อมฉันก็ต้องลงสวนเพคะ” สองนางข้าหลวงก้มกราบแล้วคลานกระดุบๆออกไป

หน้าห้องทรงงาน มาลา วรรณาคลานจากห้องทรงงาน ดึงประตูปิดแล้วสบตากัน พลางพยักหน้าคล้ายมีแผนร้าย

ในห้องทรงงาน เสด็จทรงเริ่มทันที “หลานสาวแม่สร้อยจะเต็มยี่สิบสองแล้วนะ”

“แหม หลานสาวหม่อมฉันมีคนเดียว แต่เสด็จทรงมีพระภาติยะตั้งสามนะเพคะ”

“มีสามก็เหมือนมีหนึ่ง ชายรองน่ะรักใคร่ใยดีอยู่กับหญิงก้อย ส่วนเจ้าชายเล็กก็อยู่เมืองนอกไม่ยอมกลับ”

คุณสอางค์เอ่ย “ก็เหลือแต่คุณชายโตน่ะแม่สร้อย”

“ชายโตน่ะ สงบเสงี่ยมเรียบร้อยว่านอนสอนง่าย แม่อำพันเขาเลี้ยงลูกดี”

คุณสอางค์ค่อน “เพคะ ดีผิดแม่” 

คุณสอางค์ทำหน้าแสยะ เสด็จขมวดขนงทำพักตร์ปราม คุณสอางค์รีบเปลี่ยนท่าทีเป็นยิ้มอ่อนๆ

“เอาเป็นว่า ฉันขอทาบทามศรีจิตราไว้ให้ชายโตก็แล้วกัน”

คุณสอางค์ยิ้มสบตาคุณสร้อย คุณสร้อยยิ้มเห็นฟันสามสิบสองซี่

มาลาและวรรณาเอาหูแนบประตูห้องทรงงาน เห็นนางข้าหลวงเกือบหมดวัง บ้างนั่ง บ้างหมอบ บ้างคุกเข่ายืดตัว  เอาหูแนบตามกรอบประตูแทบไม่มีที่ว่าง 

มาลาสรุป “ตกลงคุณชายโต”