บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 1 หน้า 2

คุณชายรองคุกเข่าคุยกับยายแก่ แม่ค้าหาบเร่ขายของเล่นจักสานริมถนน คุณชายรองกับศุภรนั่งกินขนมอยู่ข้างทางริมถนน

“ที่ฉันและพี่สาวต้องเข้าไปเกี่ยวดองกับคุณชายทั้งสามเพราะเราถูกกำหนดให้เป็น...สะใภ้จ้าวของคุณชายคนใดคนหนึ่งนั่นเอง ใครกันนะที่จะครอบครองหัวใจของเรา พรหมลิขิตเท่านั้นหรือที่จะตอบคำถามนี้ได้”

ศรีจิตราและสาลินแต่งเครื่องตัวนางกำลังรำอยู่เครื่องทรงดูวิบวับ

ริมคลองบ้านสวน เห็นต้นไม้ใหญ่ยื่นกิ่งก้านแผ่ลงในน้ำ เรือพายขายขนมมาตามคลอง ทันใดนั้นมีเงาวูบมาจากเบื้องบนโฉบขนมห่อใบตองทั้งถาดหายไปด้วย อาแปะเอะใจหันขวับมาดู “ไอ้หยา” อาแปะหันรีหันขวางแล้วเงยดู  เห็นบนกิ่งไม้ที่ทอดขนานกับผิวคลอง มีฝูงเด็ก 4-5 คนรวมทั้งเจ้าแกะนั่งแกะใบตองกินขนมอยู่ อาแปะตาเบิกโพลง “ไอ้หยา ไอ้เด็กขี้ขโมย เค้าเป๋อ้า” ทันใดมีคนห้อยตัวพรวดเอาหัวลงมา หน้าอยู่ในระดับเดียวกับอาแปะ อาแปะอุทาน “ซำปอกงช่วย” 

สาลินที่เอาเถาวัลย์เหนี่ยวพันขาไว้ ห้อยหัวลงยิ้มแป้นกับอาแป๊ะ “ไม่ใช่ซำปอกงค่ะ หนูเอง อาแป๊ะ”

“อาหนูสา” อาแปะมีท่าทีอ่อนใจ แต่นบนอบพอควร เพราะเช่าที่ปลายสวนอยู่

“อาแปะ ไปเก็บเงินที่คุณยายนะคะ”

อาแปะยิ้มเซ็งๆ พยักหน้าออกเรือพายต่อไปยังศาลาท่าน้ำ 

สาลินโยนตัวเพื่อไปยังกิ่งไม้ใหญ่ที่ลูกสมุนรออยู่เต็ม ใบหน้ายิ้มแป้น เจ้าแกะเรียก “คุณสา”

สาลินคลายเท้าจากเถาวัลย์ กลับตัวลงยืนบนกิ่งไม้ กิ่งไม้สะเทือนเยือก แล้วลงนั่งด้วย “ไหน เหลือกี่ห่อ”

เจ้าแกะทำตาปริบๆส่งให้ ในถาดเหลือขนมใส่ไส้อยู่ห่อเดียว สาลินตาคว่ำ คว้ามาแกะเข้าปาก ทันใดนั้นมีเสียงลั่นเปรี๊ยะ สาลินและลุกสมุนสะดุ้ง มองหน้ากันเลิ่กลั่ก จากนั้นก็มีเสียงอีกเปรี๊ยะ กิ่งไม้ใหญ่สะเทือนวูบ สาลินร้องเหวอมือสะบัดถาดลอยคว้างขึ้นกลางอากาศ แต่กิ่งใหญ่ทั้งกิ่งขาดจากโคน เลื่อนตกพรวดลงในน้ำ บรรดาสมุนลิงร้องกันเซ็งแซ่ ตกลงในน้ำด้วยลักษณะอาการต่างๆ ถาดสังกะสีเคลือบลอยหวือไปในอากาศ กิ่งไม้ตกลงน้ำ 

ลูกลิงบ้างเอาหัวลง บ้างพุ่งตัวลง บ้างเอาท้องฟาดน้ำ สาลินพุ่งตัวราวนักว่ายน้ำอาชีพจมหายไป ลูกลิงโผล่จากน้ำสำลักกระอักกระไอ สาลินโผล่ขึ้นอย่างงดงาม ผมเปียกลู่ราวนางพราย ยิ้มวางท่ากับลูกสมุนว่าไม่มีเภทภัยใดมากล้ำกลายได้ ลูกสมุนยิ้มพยัก เจ้าแกะยกหัวแม่โป้งให้ว่า “เป็นเต้ย” สาลินยิ้มภาคภูมิ 

ทันใดถาดก็หล่นจากฟ้าตกเปรี้ยงเข้าเต็มหัว สาลินตากลับจมน้ำหายไป บรรดาลูกสมุนร้องจ๊าก กรูเกรียวกันเข้าช่วย

ระเบียงหลังบ้านราชดำริ คุณสร้อยนั่งอยู่บนตั่งมีหนังสือบนตัก คุณสร้อยเป็นสาวใหญ่วัย 55  ร่างแบบบางมีเค้าสวย แต่ด้วยความเจ้ายศ เคร่งเครียด ระเบียบจัด ทำให้ดูแก่กว่าวัย คุณสร้อยกำลังหลับพิงเสามีเสียงกรนเป็นระยะ