บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 1 หน้า 4
“เรื่องอะไรคะ”
คุณสอางค์มองซ้ายมองขวาแล้วกระซิบที่หูคุณสร้อย คุณสร้อยตาโตยิ่งกว่าไข่ห่าน
หน้าวังวุฒิเวสม์ ทางด้านหนึ่งเป็นบึงบัวมหึมา มีถนนคอนกรีตยาวไปถึงตัวตำหนักใหญ่ที่งดงาม วิจิตรบรรจงราวปราสาทในเทพนิยาย เยื้องไปทางด้านหลังมีตำหนักเล็กที่ขนาดย่อมกว่า บนถนนคอนกรีตสู่ตัวตำหนักใหญ่ รถจากวังวุฒิเวสม์ที่ไปรับคุณสร้อยวิ่งกลับมา
หน้าตำหนักใหญ่ รถจอดลงยังไม่สนิทดี ประตูด้านหลังก็เปิดผางออก คุณสร้อยและคุณสอางค์ลงจากรถคนละด้าน นายยอดลงมาเปิดประตูไม่ทัน ยืนเกาหัว คุณสร้อยและคุณสอางค์เดินแกมวิ่งขึ้นบนเทอเรซ
มาลาและวรรณา เป็นลูกผู้ดีมีเงินที่ถวายตัวเป็นนางข้าหลวงคนสนิท วัย 30 หน้าตาหมดจดมายืนรับพลางยกมือไหว้ คุณสร้อยรับไหว้หน้าเชิดไว้ตัว “ไหว้พระเถอะย่ะ แม่วิมาลา แม่เลื่อมลายวรรณ”
สองนางคิกคัก เพราะเรียกกันมาจนแทบมีผัวตะเข้แล้ว
มาลารับคำ “เจ้าค่ะ คุณสร้อย”
วรรณารีบแจ้ง “เสด็จประทับรออยู่ที่โถงกลางแล้วค่ะ”
“สวัสดีจ้า วิมาลา เลื่อมลายวรรณ” นายยอดทักบ้าง
วรรณาสะบัดตอบ “มาลา วรรณาย่ะ”
มาลาสวนกลับ “ฉันไม่ใช่เมียตะเข้”
ห้องทรงงานเป็นห้องโล่งกว้าง ด้านหนึ่งเป็นหน้าต่างฝรั่งเศสหลายบาน เห็นสวนดอกไม้งดงามเบื้องนอก ห้องตกแต่งเรียบที่สุด มีตั่งใหญ่ที่สุดห้อง ด้านข้างมีตู้กระจกหลายใบใส่เครื่องฝีมืองานฝีมือที่ทำเสร็จแล้ว เช่น ผ้าปัก หมอนอิง
เสด็จพระองค์หญิงชันษา 60 แต่ดูเปล่งปลั่งงดงามราวอายุ 40 ดูยุติธรรม พระทัยดี เข้าใจโลกอย่างยิ่ง อะไรบางอย่างทำให้ดูมีสง่าราศีกว่าทุกคนในห้อง คุณสอางค์และคุณสร้อยหมอบกราบลง มาลา วรรณาก็กราบด้วย รอบห้องยังมีนางข้าหลวง 10 นางกำลังทำงานดอกไม้อยู่
“มาแล้วหรือแม่สร้อย”
“เพคะ เสด็จทรงพระสำราญดีอยู่หรือเพคะ”
“แก่เฒ่าขนาดนี้แล้ว มันจะสำราญอะไรฮึ”
“วุ้ย ตรัสอะไรเพคะ ยังทรงพระโฉมขนาดนี้”
“ห้องนี้มันมืดน่ะซีจ๊ะ มันยังพอหลอกตาคนได้”
คุณสร้อย/คุณสอางค์อุทานพร้อมกัน “วุ้ย เสด็จ”