บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 20 หน้า 5
คืนนั้น ห้องนั่งเล่นตำหนักเล็ก คุณชายรองนั่งอยู่บนโซฟาดูข่าวโทรทัศน์ จึงไม่มีนางข้าหลวงใดมาเสนอหน้าดูด้วย คุณชายเล็กเอาชุดหมีพาดแขนเดินหล่อเข้ามา คุณชายเล็กโยนชุดหมีลงบนโซฟาข้างตัวคุณชายรอง
คุณชายรองมองดู เห็นตราบริษัทแล้วอารมณ์เสีย “อ้าว ไม่ได้นัดสาวที่ไหนไว้หรือ”
“แค่จะไปส่งบ้านเขายังไม่ยอมเลย ยอมให้ไปส่งแค่ป้ายรถเมล์เอง” เจียมมาคุกเข่า เสิร์ฟน้ำเย็นแล้วเอาชุดหมีไป คุณชายเล็กนั่งลงจิบน้ำ “พี่รอง พี่รองอยากคืนดีกับหญิงก้อยหรือเปล่า”
“มันเรื่องอะไรที่นายต้องมาถามฉันอย่างนี้”
คุณชายเล็กถอนใจ “เรื่องมีอยู่ว่ามีคนเขาเห็นพี่รองไปรับน้องเมียในอนาคตจากที่ทำงานหลายครั้ง” คุณชายรองชะงัก “เขาก็เลยสงสัยว่าพี่รองอาจจะตัดสินใจเลิกทั้ง 2 ทาง แล้วหันไปหาทางสายที่ 3 แทน”
“หมายความว่ายังไง”
“ก็หมายความว่า มีคนเขาสงสัยว่าพี่รองเกิดไปติดใจน้องเมียในอนาตคเข้าให้น่ะซี”
“บ้า!” คุณชายรองลุกพรวดขึ้น จรวยโผล่แอบมอง
คุณชายเล็กลุกตาม “อย่าเตะผมเลยนะ พี่รอง”
“ฉันจะเตะนายทำบ้าอะไร แต่ฉันอยากรู้ว่าไอ้บ้าคนไหนคิดอะไรเพ้อเจอแบบนี้ ใช่..ฉันไปรับเขาบ่อยๆ แต่ทุกครั้งที่เจอกันก็มีเรื่องต้องเจรจา ไม่มีเรื่องพิศวาสอะไร แม้แต่ซักนิด” คุณชายรองพูดในใจคิดตามนั้น แต่มีเสี้ยวหนึ่งของใจรู้สึกตงิดๆขึ้นมา
คุณชายเล็กมองอย่างจับท่าที “หรือฮะ”
“แต่ไอ้คนที่ไปหาเขาบ่อยๆ น่าจะเป็นเพื่อนแกมากกว่า”
คุณชายเล็กยิ้มวางมาด “ไอ้พลรูปหล่อน่ะหรือครับ”
“ใช่ อย่างวันนี้ ฉันก็เห็นไอ้เพื่อนรูปหล่อของแกไปกินข้าวอยู่กับแม่นั่น”
คุณชายเล็กหุบยิ้ม หน้าซีด “ตอนไหนฮะ”
“ก็ตอนเย็นไง แต่ว่าไอ้เจ้านั่นมันนั่งหันหลังให้ เลยไม่รู้ว่ามันหล่อเหลาขนาดไหน”
คุณชายเล็กโล่งใจทะเล้นขึ้นมาใหม่ “ก็บอกแล้วไง ว่าหล่อพอๆ กับผม”
คุณชายรองทำหน้ายิ้มหยัน “ฉันน่ะไม่สนิทสนมกับแม่คนนั้นเท่าเพื่อนแกหรอก อย่างน้อยฉันก็ไม่เคยไปกินข้าวกับเขาสองต่อสองเหมือนไอ้เจ้าพลนั่น นี่....ฉันรู้แล้ว ไอ้เพื่อนแกน่ะซีที่ใช้ให้แกมาถามฉัน”
คุณชายเล็กทำปากจู๋ “มันก็แค่สงสัย”
“มันหึงล่ะซี”
คุณชายเล็กเล่นลิ้น “หวงมากกว่า” คุณชายเล็กรู้สึกครึกครื้นในใจใหม่
คุณชายรองเมินไป แล้วหันมามองหน้า “แล้วถ้าฉันเกิดชอบผู้หญิงคนนั้นขึ้นมาจริงๆ แล้วจะว่ายังไง”
คุณชายเล็กตาเบิกโพลง จรวยตาเบิกโพลง แทบจะทิ้งลูก “แล้ว แล้ว แล้วแล้ว พี่รองจะเอาคุณหญิงกะคุณศรีไปไว้ที่ไหนฮะ”