บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 36 หน้า 15
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงคงนั่งกับพื้น ผมหลุดลุ่ย ดวงตาเบิกกว้าง หน้าเผือดข้าง อีกข้างแดงเป็นปื้นจากการโดนตบ
ท่านจันทร์และศศิรัชนีประคองหม่อมวาณีออกไป รื่น โรยรีบเก็บหนังสือพิมพ์ตาม คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงยังนั่งนิ่งอยู่อย่างนั้น แล้วกรีดร้องโหยหวน
ห้องคุณชายโต จรวยและคุณชายโตสวดมนต์เคียงกัน ทั้งคู่ลืมตาขึ้นพร้อมกัน หันมาสบตากัน ยิ้ม ๆสุขใจ ตาตุ้มนอนอยู่อย่างเป็นสุข “ฉันภูมิใจในตัวเธอนะจรวย”
“ขอบคุณค่ะคุณชาย”
ประตูเปิดผางออก หม่อมอำพันก้าวเข้ามาหน้าตาตื่น แม่น้อม เจียมมองจากนอกห้อง “ทำอะไรกัน”
“สวดมนต์อยู่ครับหม่อม”
“หา สวดมนต์เหรอ” เสียงหม่อมอำพันเหมือนไม่เชื่อน้ำยา “สวดกับนังจรวยน่ะเหรอ”
“มีอะไรครับหม่อม เสียไพ่เหรอครับ”
“ใครบอก แม่เริ่มได้กินบ้างแล้ว สวดต่อเลยลูก แม่สวดด้วย” หม่อมอำพันลงนั่งสวดมนต์ร่วมด้วย เจียม แม่น้อมหัวเราะกันคิก ๆ
ร้านอาหารหรู วิรงรองยืนโพส มีหนังสือพิมพ์วางอยู่บนโต๊ะ จิตติน เลื่อมประภัส ฉัตรอาชาปรบมือให้
จิตตินชวน “เชียร์กันหน่อย” ทั้งสี่ชนแก้ว “งานนี้ต้องขอบคุณไอ้อัศกับจิตริณีด้วย”
เลื่อมประภัสอยากรู้ “คุณจิตริณี ทำไมเหรอคะ”
“ยายจิตริณีเป็นคนไปขอร้องไอ้อัศ ให้มันอนุญาตลงรูปโจ๋งครึ่มนี่ได้น่ะซี” เลื่อมประภัส ฉัตรอาชาถึงบางอ้อ
วิรงรองเอ่ย “คาดตาดำอยู่แล้ว ไม่เสียหายอะไรหรอกน่า”
เลื่อมประภัสเข้าใจ “แสดงว่าทุกคนร่วมมือร่วมใจกัน รุมเล่นงานนังหญิงก้อย”
ฉัตรอาชาเสริม “เพื่อไม่ให้หล่อนทระนงตัวไงครับ คิดว่าตัวเองสูงส่งแค่ไหน ก็ทำเรื่อง “ไพร่ ๆ” ได้ต่ำช้าเท่านั้น” ทั้งหมดหัวเราะกัน
วิรงรองสั่ง “จิตติน ทำลายรูปกับฟิล์มที่ถ่ายคุณสาให้หมด”
“ได้ครับ”
วิรงรองเดินไปที่ประตูออกสู่สระน้ำ แสงส่องเข้ามาทำให้ วิรงรองดูเป็นนางพญา จิตตินหยิบกล้องขึ้นถ่ายทันที
“ถึงฉันจะไม่ใช่นางแสนดี”
“เป็นคนขายข่าวคาวๆ ฉาวๆ” เลื่อมประภัสเปรย
ฉัตรอาชาเสริม “แถมยังเป็นเมียน้อยเจ้าพ่อใหญ่”
“ถูกต้อง แต่ฉัน.....ก็มีจรรยาบรรณในแบบของฉัน” วิรงรองโพสท่าให้ จิตตินถ่ายแบบ
เลื่อมประภัส ฉัตรอาชา เข้าร่วมถ่ายด้วย ทำท่าเซ็กซี่ต่างๆ จิตตินลงไปนอนกลิ้งเกลือกถ่ายเช่นที่เคย