บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 22 หน้า 2
“ก็คุณไง คุณชื่อ “สุกร” มันแปลว่าหมูไม่ใช่เหรอ” ศุภรเกาหัวไม่รู้จะอธิบายยังไง ไนเจลพูดซื่อๆ “ภาษาทายง่ายๆ ก็ม่ายรู้ โง่เนอะ”
คุณชายรองเดินนำมา สาลินตาม “ฉันไปเที่ยวควงใครต่อใครที่ไหนไม่ทราบ”
“ฉันไม่รู้หรอก ที่ฉันรู้ก็คือหญิงคนนั้นเป็นหญิงเสเพล คบผู้ชายไม่เลือกหน้า แล้วคุณก็ไปรับไปส่งแม่นั่นอยู่ตลอด”
จังหวะนี้จิตริณีหน้าผ่องออกมาจากห้องน้ำ แอบฟังหลังเสาทันที
คุณชายรองพยายามนึก “ผู้หญิงที่ฉันไปรับไปส่งก็เห็นมีแต่เธอคนเดียว ฉันไม่มีผู้หญิงเสเพลที่ไหน”
“อย่ามาโกหก....นี่คุณ ก่อนที่เรือนหอจะเสร็จ คุณควรกราบทูลเสด็จ ล้มเลิกการแต่งงานกับพี่ศรีได้แล้ว เพราะสิ่งที่คุณทำตอนนี้ คุณไม่ให้เกียรติพี่สาวฉันอย่างที่สุด”
“ฉันว่าคนที่ไม่ให้เกียรติพี่สาวเธอคือเธอต่างหาก”
“หา....ฉันยังไง”
“ได้ข่าวว่าเด็จป้าโปรดจะให้เธอเป็นคู่หมั้นคู่หมายกับเจ้าเล็ก แต่ดูซี เธอเที่ยวควงใครต่อใคร เดี๋ยวเศรษฐีเดี๋ยวยาจก เดี๋ยวไทย เดี๋ยวฝรั่ง”
“นี่คุณ” สาลินเสียงแหลมจนไนเจลและศุภรเข้ามาสมทบ
“หญิงเสเพลตัวจริงน่าจะเป็นเธอมากกว่านะ” สาลินแทบร้องกรี๊ด บริกรถือแก้วน้ำผ่านมาพอดี สาลินคว้าไว้ แล้วทำท่าจะสาดมาที่เป้ากางเกงของคุณชายรองอย่างที่เคย แต่คุณชายรองคว้ามือของสาลินไว้ทัน “อย่านึกว่าคราวนี้ฉันจะยอมให้เธอทำเป้ากางเกงฉันเปียกอีก”
“ปล่อย”
ไนเจลเข้ามา “ผมว่าค่อยๆ พูดกันดีกว่านะ อย่ากัดกันเลย”
สาลินกระชากแก้วให้หลุดจากมือคุณชายรอง แล้วน้ำทั้งแก้วก็สาดรดเป้าของไนเจลเข้าเต็มๆ “บอสคะ ฉันขอโทษ โซ ซอรี่”
“โผมไม่น่าเข้ามายุ่งเลย ซวยจริง ๆ”
ศุภรขำ “ฮ่ะฮ่ะ บอส เป้าเปียกเลยแฮะ”
คุณชายรองยิ้มร่า อารมณ์ดีขึ้น “ฉันขอตัว โทษนะครับบอส”
“ขอโทษนะครับบอส กระผมเฮียหมูไปก่อนนะครับ”
คุณชายรองหันกลับเดินไป ศุภรโค้งขอโทษนิดหนึ่งแล้ววิ่งตาม ไนเจลทำตาปริบๆ
สาลินโมโห “ฮึ พวกพาลกระแชง”
“โอ มายก็อด เขาพูดเหมือนผมเป็นชู้กับคุณ”
“เป็นคนรักค่ะ”
“ใช่ เป็นคนรัก แต่เราไม่ใช่นะ”
“ช่างเขาเถอะค่ะ วันนี้อากาศร้อน อาการเขาเลยกำเริบ”