บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 22 หน้า 3
“พูดเหมือนเขาเป็นหมาเลยนะ แต่อาการแบบนี้ผมรู้จักดี เขากำลังหึงคุณจนหน้าเป็นดำแดง” สาลินอ้าปากค้าง อึ้งไปพูดไม่ออก “โอว์ หน้าดำหน้าแดงช่ายหมาย”
จิตริณีเข้ามาสมทบ ยังมองตามคุณชายรองอยู่ ครุ่นคิดบางอย่าง
“จินนี่ เป้าผมเปียก ช่วยเป้าผมด้วย”
“ค่ะ ค่ะ เดี๋ยวจะเรียกบริกรมานะคะ เล่าให้ฟังหน่อยซีคะ เกิดเรื่องอะไรขึ้น” จิตริณีทำเหมือนไม่รู้เรื่องอะไร สาลินยังอึ้งพูดไม่ออก
ที่ด้านในร้านผ้าไหม คุณชายรองนั่งอยู่ที่โต๊ะของศุภร กำลังพลิกดูใบเสร็จประดามีอย่างแรง หน้าบึ้ง ศุภรอยู่ที่ตู้เอกสาร มองดูอาการแล้วยิ้มในหน้า “เบา ๆ หน่อย เดี๋ยวใบเสร็จขาด ไม่มีไว้ทำบัญชีโว้ย” คุณชายรองมองหน้า ศุภรยักไหล่หันมาแล้วชะงัก แล้วยิ้มเมื่อเห็นจิตริณีเข้ามา “คุณจิตริณี มีอะไรให้รับใช้ครับ”
“สวัสดีค่ะคุณศุภร สวัสดีคุณชายกิตติ”
คุณชายรองลุกขึ้น งงนิดหน่อย ก้าวมาหาจิตริณี ศุภรขยับไปด้านข้าง “ครับ คุณจิตริณี”
“ดิฉันจะบอกว่า ไม่อยากให้คุณกับสาลินต้องเข้าใจผิดกัน”
“เข้าใจผิด”
“เรื่องเป็นอย่างนี้ค่ะ เมื่ออาทิตย์ก่อน คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงมาที่ห้องสมุด” คุณชายรองงงงันไป ศุภรร้องฮ้า
ในมโนของจิตริณี คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงเผชิญหน้าสาลินที่เคาน์เตอร์ คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงจ้องถลึงตา สาลินหน้าซีด กลัวตัวสั่นงันงก “คุณหญิงเข้ามาด่าว่าคุณสาอย่างสาดเสียเทเสีย”
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงชี้นิ้วด่า เอานิ้วชี้จิ้มหน้าผากสาลินไปด้วย สาลินหน้าหงายเซไปอย่างอ่อนแอ
“เธอว่าคุณสาจะแย่งคุณชายไปจากเธอ” จิตริณีเล่าต่อ
คุณชายรองอ้าปากค้าง “อะไรนะครับ”
“คุณสาตกใจมาก อับอายสายตาผู้คนทั้งห้องสมุด”
ในมโนของจิตริณี สาลินทรุดล้มตะแคง คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงจ้องอย่างสมใจแล้วสะบัดไป สาลินยกมือขอร้องวิงวอนตามหลัง คนทั้งห้องสมุด มี ไนเจล ลลิตา บราลี แว่น นำทีมก้าวมา มองสาลินอย่างตำหนิจงชัง ไนเจลชี้หน้าด่าสาลิน สาลินร้องไห้ระล่ำระลัก
“จากนั้นคุณสาก็ถูกบอสตำหนิอย่างรุนแรง” คุณชายรองหน้าเผือดลง จิตริณีวิงวอน “นี่เป็นสาเหตุให้เธอหลบหน้าคุณ เพราะไม่อยากให้คุณหญิงก้อยมาเข้าใจผิดอีก”
“ให้ตายเถอะ นี่ผมไม่รู้เรื่องนี้เลย แล้วที่ว่าไม่อยากให้คนคนนั้นมาหึงหวง”
“คือคุณหญิงก้อยนี่แหละ”
คุณชายรองยิ้มออก “เข้าใจแล้วครับ”