บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 27 หน้า 12
ศรีจิตราเจื่อนเต็มที “ได้ค่ะ”
“อย่าหาว่ายุ่งเลยนะ จะรีบไปไหนกันเหรอจ๊ะ”
“อ๋อ หญิงกลางจะไปซื้อของฝากที่ร้านพี่รองน่ะครับ ผมเลยอาสาพาไป” ศรีจิตรายิ่งเจื่อน
“หญิงลานะคะ” ศศิรัชนีไหว้ลาคุณสอางค์ แล้วออกไปกับคุณชายเล็ก
มาลาบ่น “เลยไม่รู้เรื่องกันเลยนะคะ ว่านายอัศนีย์มาจีบคุณสารึเปล่า”
วรรณาสงสัย “ถ้าจีบจริง คุณชายเล็กน่าจะเป็นเดือดเป็นแค้นบ้างนะคะ ทำไมเธอดูเช้ย เฉย”
ศรีจิตราอธิบาย “เธออาจจะไม่ได้สนใจยายสาก็ได้ เธออาจจะมีคนอื่นอยู่แล้ว”
“แม่ศรี พูดอะไรอย่างนั้น ชายเล็กจะไปมีใครที่ไหนอีก”
“ก็อย่างคุณหญิงกลางไงคะ เป็นไปได้ไหมคะว่ามีอะไรพิเศษกว่าความเป็นเพื่อน”
คุณสอางค์ยิ้ม มาลา วรรณาตบอกผาง วิตก คุณสอางค์เพิ่งนึกออกตาโตเท่าไข่นกกระจอกเทศ “ว้าย.....เป็นไปไม่ได้ เขาเป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่เด็ก....เอ๊ะ หรือเป็นไปได้”
มาลาเห็นพ้อง “น่าสงสัยนะคะ เพราะคืนวันงาน เต้นรำกันตั้งนานสองนาน”
วรรณาเสริม “นานกว่าคุณศรีอีกมั้ง แล้วเต้นกับคุณสาแป๊บเดียวเอง”
“ว้าย ป้าต้องไปสืบดูแล้ว ดีนะ ที่แม่ศรีรอบคอบ เป็นห่วงน้องใช่ไหมลูก”
“เออ....ชะ ใช่ค่ะ”
“ไม่งั้นฉันปลูกเรือนคร่อมตอแน่ๆ ยายสาจะเจอประวัติศาสตร์ซ้ำรอยเข้าเปล่าๆ” คุณสอางค์รีบเข้าตึกไป
มาลา วรรณามองตามตาปริบ ๆ ศรีจิตราถอนใจ
สาลินนั่งแท็กซี่ตาผล แล่นมาจอดด้านหลังบ้าน คุณตาโบกมือให้ตาผลจอดรถ คุณยาย ยายพิณนั่งหน้าเครียดรออยู่นอกเรือนอยู่แล้ว
“มีอะไรกันคะ เหมือนมารอรับสากันทั้งบ้านเลย”
คุณตารับ “ใช่....มารอเรานั่นแหละ”
“แสดงว่าวันนี้คุณยายทำของพิเศษให้สาทานใช่ไหมคะ อะไรเอ่ย”
คุณยายย้อน “มีลูกมะผางจะกินไหม”
“คะ?”
ขาดคำรถของบ้านราชดำริแล่นมาจอดอย่างเร็ว ทุกคนมองตาม “เอ๊ะ...นั่นรถแม่อุ่นเรือนนั่งมานี้”
อุ่นเรือนหน้าเคร่งเข้ามาไหว้คุณตา คุณยาย มือถือหนังสือพิมพ์ฉบับเมื่อวานมาด้วย
“แม่มาได้ยังไงกันคะ”
“แม่ต้องมาลูก แม่จะมาถามเรื่องข่าวในหนังสือพิมพ์”
คุณยายขัด “เดี๋ยว เดี๋ยวให้ฉันถามก่อนแม่อุ่น นี่...บอกมานะ ทำไมหนูไปจับมือถือแขนกับคุณชายรอง” สาลินอ้าปากค้าง