บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 27 หน้า 15
คุณสอางค์ คุณสร้อยมองหน้ากันไม่รู้จะแก้สถานการณ์ยังไง คุณสร้อยนึกขึ้นได้ “เออ นมย้อยจ๊ะ คุณหญิงเสนามาด้วยใช่ไหม เห็นรถท่านจอดอยู่หน้าตำหนัก”
“ค่ะ ตั้งสำรับเปิดวงกันเองไปหลายรอบแล้วค่ะ”
“ดีเลย ถ้าอย่างนั้นขอไปกราบท่านก่อนนะคะ”
หม่อมวาณีชวน “แหม....ก็อยู่ร่วมวงด้วยกันเลยซีคะ อย่าเพิ่งกลับ”
คุณสร้อย คุณสอางค์รับคำ “ก็ดีนะคะ / ได้ค่ะ”
“ไปค่ะ” หม่อมวาณี คุณสร้อยเข้าไปในห้องทีวี คุณสอางค์จะตามไป
หม่อมอำพันแขวะ “อ้าว คุณข้าหลวงใหญ่ขา ไหนว่าอบายมุข เล่นแล้วมีแต่เสื่อม มีแต่ล่มจมไงคะ มาพลิกลิ้นเสียแล้ว”
“ไม่ได้พลิกลิ้น ยังถือคติเดิมอยู่ค่ะ แต่ถ้าเล่นเพื่อสังคม เพื่อบันเทิงชั่วครู่ชั่วยามดิฉันไม่ถือว่าเสื่อม แต่ไอ้ที่เล่นเป็นอาชีพ เล่นทั้งวันทั้งคืนกินบ้านกินเมืองนั่นละค่ะเสื่อมของแท้” คุณสอางค์หน้าเชิดเข้าห้องเล็กไป นมย้อย แม่น้อม เจียมแอบขำ
“หน้าด้านทั้งพี่ทั้งน้อง นมย้อย”
“คะ หม่อม”
“วันนี้ทำของถูกปากหน่อยนะ วันนี้ต้องอารมณ์เสียแน่ ๆ”
“ทำไมคะ”
“ก็วันนี้มีตัวขัดลาภมาเล่นด้วย ฉันต้องเสียยุบเสียยับ เฮ้อ ไม่อยากเล่นเลยจริงๆ” หม่อมอำพันเข้าห้องทีวีไป
นมย้อย แม่น้อม เจียมมองหน้ากันตาปริบ ๆ
สวนตำหนักใหญ่ ศรีจิตรามองสาลินเพ่งพิศ “แล้วพอมีข่าวคุณชายเธอว่ายังไงบ้าง”
สาลินพลันปั้นปึ่ง แต่ดวงตามีแววฉ่ำบางอย่าง “เขาก็มาลากสาไปด่าน่ะซีคะ ห้ามสาไม่ให้คุยกับนายอัศนีย์ เชอะ มีสิทธิ์อะไรเขาไม่ใช่เจ้าหัวใจสาซักหน่อย”
ศรีจิตรามองดูทุกอิริยาบถของน้องสาว “นั่นซี ใครกันน้าที่จะมาเป็นเจ้าหัวใจสา”
สาลินไม่ได้ฟัง ยังอินเรื่องคุณชายรอง “ที่เขามาอาละวาดกับสาน่ะ เพราะอะไรรู้ไหมคะ เขายังโกรธนายอัศนีย์ที่มาแย่งคุณหญิงก้อยคนรักเขาไป เขาหึงยายคุณหญิงจนหน้ามืดแล้วมาพาลกับสา”
“อาจไม่ใช่ก็ได้นะ”
“ทำไมจะไม่ใช่” สาลินค้อนไปทางตำหนักเล็กอีกหน ศรีจิตราหยิบหนังสือนิทานของคุณชายเล็กมา แล้วจัดเรียงไว้เป็นระเบียบ สาลินมองดู “พี่ศรี พี่ศรีทำใจได้หรือยัง เรื่องคุณชายรอง”
“พี่ไม่ต้องทำใจหรอกจ้ะ แค่เตรียมใจต่างหาก รอดูว่าคุณชายจะเลือกใคร”
“โธ่เอ๋ย เขาต้องเลือกคนอื่นแน่เลยพี่ศรี”