บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 27 หน้า 14
“เขาเป็นเพื่อนนักเรียนนอกกะคุณบรรณารักษ์ที่ห้องสมุดค่ะ แล้วอยู่ดีๆ เขาก็มาชวนสาไปทำงานกับเขา สาแค่ไปคุยธุระกับเขาหนเดียว ก็ดันมีนักข่าวตาผีเอาไปทำข่าวได้ เจ้าพระคู๊ณ ขอให้มันตาบอด”
ห้องทำงานวิรงรอง วิรงรองนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานกำลังเขียนอาย์ไลเนอร์ เลื่อมประภัส ฉัตรอาชาถือรูปและแฟ้มเข้ามา
“คุณติ่งขา”
“แหก.....ว้าย” ปลายพู่กันอายไลเนอร์จิ้มเข้าตา วิรงรองร้องกรี๊ดทิ้งพู่กันขวดอายไลเนอร์กระจาย ลุกขึ้นเต้นเร่า ๆ
เลื่อมประภัส ฉัตรอาชาตกใจ ทิ้งรูปทิ้งแฟ้มไปยืนกอดกันคล้ายนางกำนัลในหนังสือมหากาพย์
โถงกลางตำหนักเล็ก หม่อมวาณีนั่งตรงข้ามหม่อมอำพัน นมย้อย เจียม แม่น้อมเตรียมของว่างให้ แล้วรอดูรับใช้ห่างๆ
หม่อมอำพันกล่าวต้อนรับ “แหม.....เป็นเกียรติเหลือเกินค่ะ ที่หม่อมมาร่วมวงสโมสรของดิฉัน”
“เห็นหม่อมบอกว่าขาดขา ดิฉันก็เลยมาให้ไงคะ”
“ก็ตั้งแต่ที่ท่านผู้กำกับเข้าใจผิด บุกเข้ามาเพราะนึกว่ามีโจรมาปล้นวัง คุณนายผู้กำกับเลยไม่ค่อยได้แวะมาร่วมสโมสรสักเท่าไหร่ค่ะ”
“แต่วันนี้คงไม่ขาดแล้วมังคะ อาจจะได้สมาชิกเพิ่มด้วย”
“อุ๊ย....สมาชิกเพิ่ม ใครคะ”
“อ้าว....ก็คุณสอางค์กับคุณสร้อยไงคะ เห็นว่าจะแวะมาหาดิฉันที่นี่ด้วย”
“หา....จะมาทั้งพี่ทั้งน้อง กล้าดี....เอ๊ย....จะมาจริงเหรอคะ”
นมย้อม แม่น้อม เจียมอ้าปากค้าง เมื่อมองไปเห็นคุณสอางค์ คุณสร้อยเดินถือกระเช้าของคาวหวานเข้ามาในโถงหน้าชื่นตาบาน
หม่อมวาณีทักทาย “มาพอดี สวัสดีค่ะ คุณสอางค์ คุณสร้อย” แม่น้อม เจียมรีบเข้าไปรับของ
“สวัสดีค่ะหม่อมวาณี” คุณสอางค์มองหม่อมอำพัน “สวัสดีค่ะหม่อม...อำพัน นี่ค่ะของฝาก” คุณสอางค์ยิ้มละไม
หม่อมอำพันทำหน้าไม่ถูก “อุ๊ย.....มีของฝากมาด้วยเหรอคะ”
“ค่ะ มีของมาฝากหม่อม”
“ขอบใจ”
คุณสอางค์แก้ “เปล่าค่ะ ฝากหม่อมวาณีคนเดียว” หม่อมอำพันสะดุ้งเฮือก “วันก่อนคุณหญิงกลางเอาขนมนมเนยมาฝากทั้งตำหนัก ดิฉันเลยถือโอกาสที่หม่อมมาเยี่ยมวัง เอาของคาวหวานมาตอบแทนค่ะ”
“ขอบคุณค่ะ”
หม่อมอำพันรีบไล่ “หมดธุระรึยังคะ ถ้าหมดแล้วเราจะได้ไปร่วมวงเสียที ขารออยู่ค่ะ”