บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 8 หน้า 2
“อ้าว ผมก็คิดว่ารู้แล้ว”
สาลินหัวเราะพรืดออกมา “ก็คุณคนนี้ไงคะ ที่มาเอ้อระเหยในสวนเราเมื่อวันก่อน แล้วคุณตาบอกว่า ถ้ามาอีกก็ให้พามาดูหน้าหน่อย”
“อ๋อ” คุณตาหายงง
“ปู้โธ่” คุณยายถอนใจ
“อพิโถ อพิถัง” ยายพิณโล่งอก
สาลินขยับมานั่งลง คุณยายรินน้ำชาลงถ้วยจิ๋วส่งให้คุณชายเล็ก กับสาลิน
“ผมชื่อพลครับ พล พ.พาน ล.ลิง”
สาลินชม “ดีจัง ชื่อสั้นดี”
“ดียังไงหรือครับ”
“ก็ฉันเพิ่งไปรู้จักคนที่ชื่อยาวเกินมนุษย์มาน่ะซี ชื่อคนเดียวเอาไปตั้งชื่อชาวบ้านได้ห้าหกชื่อ”
“ชื่ออะไรหรือครับ” คุณชายเล็กจิบน้ำชา
สาลินทำหน้าเชิด “ชื่อ กิตติราชนรินทร์”
คุณชายเล็กสำลักชาพรวด สาลินร้องอุ๊ย คุณชายเล็กสำลักกระอักกระไออยู่ครู่หนึ่งแล้วหัวเราะ “ขอโทษฮะ”
“คุณหัวเราะอะไร”
“หัวเราะชื่อยาวน่ะซีฮะ ชื่อยาวจริงๆด้วย แต่ชื่อพวกนี้เป็นชื่อที่เจ้านายประทานมา ไม่มีใครอยากใช้ชื่อยาวๆให้เพื่อนล้อหรอก”
“คุณรู้ได้ยังไงว่าเป็นชื่อเจ้า”
“ผมก็รู้แล้วกันน่า” คุณชายเล็กทำท่าภาคภูมิ
ตำหนักใหญ่วังวุฒิเวสม์ ในห้องโถงตำหนักใหญ่ เสด็จประทับบนตั่งมองลงมาอย่างพินิจ ศรีจิตราแต่งกายงดงามมีกรวยดอกไม้ตรงหน้า คุณสร้อยและสอางค์แต่งตัวเต็มที่นั่งยิ้มพยัก อุ่นเรือนนั่งอยู่ข้างหลังศรีจิตรา มาลา วรรณาโบกพัดแผ่วเบาอยู่เบื้องหลังเสด็จ ทางสุดห้องมีนางข้าหลวงทุกวัยชะเง้อกันสลอน ศรีจิตราข่มความประหม่า ก้มลงกราบงดงาม แล้วเปิดกรวยดอกไม้ คลานเข่าเข้าถวาย เสด็จทรงรับไว้ ศรีจิตราก้มลงกราบอีกทีแล้วนิ่งอยู่อย่างนั้น
เสด็จรับสั่ง “ไหน ขอดูหน้าชัดๆอีกทีซิ”
“เพคะ” ศรีจิตราเงยหน้าขึ้น
เสด็จแย้มสรวล “หน้าตาหมดจด กิริยามารยาทงดงามจริง”
“เป็นพระกรุณาเพคะ”
“ไง แม่สร้อย เลี้ยงหลานได้ดีจริง”