บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 8 หน้า 4
คุณสร้อยอ้าปากค้าง อุ่นเรือน ศรีจิตราพูดไม่ออก มาลา วรรณาได้ที “จริงเพคะ” เสด็จชะงักแล้วทำพระเนตรเขียว มาลา วรรณาหดหายไป
คุณสร้อย คุณสอางค์เดินนำศรีจิตรา อุ่นเรือนเข้ามาในห้องนอน มาลา วรรณาถือกระเป๋าเดินทางใบใหญ่มาคนละใบ ศรีจิตรามองดูรอบๆห้องอย่างชื่นชอบ คุณสอางค์เดินไปเปิดม่าน เห็นตำหนักเล็กอยู่ห่างไปพอควร
คุณสอางค์เอ่ย “เป็นไงบ้าง หนูศรี นี่ป้าตกแต่งใหม่ให้หนูเป็นพิเศษเลยนะ”
“หนูกราบขอบพระคุณ คุณป้าใหญ่ค่ะ”
คุณสร้อยนั่งลงบนเก้าอี้ยาว “อ้าว แม่อุ่น นั่งซียะ ยืนเท่ออยู่ทำไม”
อุ่นเรือนนั่งบนเก้าอี้ตัวลีบให้ห่างคุณสร้อยที่สุด มาลา วรรณามองศรีจิตราอย่างชื่นชม
“คุณศรีนี่งามซึ้งนะคะ”
“เห็นแล้วเย็นตาเย็นใจ”
“ก็ใช่ซียะ หลานฉันน่ะเชื้อไม่ทิ้งแถว” คุณสร้อยเชิดเห็นความเหี่ยวดำชัดเจน มาลา วรรณาทำหน้าสยองขวัญ
“แหม ดูๆไปก็คล้ายฉันเมื่อสาวๆเหมือนกันนะ” คุณสอางค์ยืนระทวยดูงดงาม แบบบาง ราวดาราฮอลลีวูดยุค 30-40
วรรณาค้าน “อุ้ย ไม่เห็นเหมือนเลยค่ะ”
คุณสอางค์สะดุ้ง “หมายความว่ายังไงยะ”
“อ้าว ก็ดูในรูปน่ะ คุณแม่บ้านน่ะเปรี้ยวเปิ๊ดสะก๊าดจะตาย”
ภาพนิ่งสอางค์เมื่อสาว อยู่ในชุดราตรีเปลือยหลัง โป๊สะเด็ด เอี้ยวหน้ามองกล้อง เซ็กซี่กว่ามาร์ลีน ดีทริช คุณสอางค์ยิ้มภาคภูมิ คุณสร้อยพยักพเยิด
มาลาเห็นพ้อง “ค่ะ คุณสอางค์น่ะเปรี้ยวเหมือนคุณหญิงก้อยมากกว่า” คุณสอางค์กับคุณสร้อยสะดุ้งเฮือก ศรีจิตราขมวดคิ้ว
คุณสอางค์ดุ “นี่แม่วิมาลา แม่เลื่อมลายวรรณ เลิกพูดมากปากพล่อยได้แล้ว”
คุณสร้อยสั่ง “ไป ไป๊ ไปจัดของเข้าตู้เข้าต่าง”
ศรีจิตราเสียงอ่อน “หนูจัดเองดีกว่าค่ะ คุณป้า เกรงใจคุณวิมาลา คุณเลื่อมลายวรรณ”
มาลา/วรรณาร้อง “ว้าย”
“พี่ชื่อมาลาค่ะ”
“พี่ชื่อวรรณาค่ะ”
ศรีจิตราหน้าเสีย ยกมือไหว้ มาลา วรรณาหัวเราะคิก “ขอโทษนะคะ แล้วทำไม”
มาลาอธิบาย “ก็มีแต่คุณสร้อยกับคุณแม่บ้านเท่านั้นหละค่ะ ที่ชอบเรียกอย่างนี้”
“ไม่ดีหรือยะ ได้เป็นนางในวรรณคดี เป็นเมียชาละวัน” คุณสร้อยเหน็บ