บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 8 หน้า 5
คุณสอางค์ผสมโรง “เธอสองคนน่ะปากยื่นปากยาวเหมือนนางตะเข้ เรียกชื่อนี้แหละไม่ผิดหรอก”
มาลา วรรณาค้อน ศรีจิตรานั่งลงใกล้อุ่นเรือน อุ่นเรือนกุมมือลูกไว้ “แม่คะ”
“หนูอยู่นี่ขอให้อยู่เย็นเป็นสุขนะลูก”
“ยังไงก็ไม่ใช่บ้านเรา หนูกลัวจังค่ะ”
“คนดีตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้ ยิ่งเสด็จทรงพระเมตตาอย่างนี้ อย่ากลัวเลยลูก”
ศรีจิตรากอดแม่ อุ่นเรือนน้ำตาคลอลูบผมลูก มาลา วรรณาอินทำตาปริบๆ
คุณสอางค์น้ำตาเอ่อ “โถ แม่ลูกไม่เคยห่างกันซีนะ”
“ต๊าย ลูกได้ดี มาทำน้ำหูน้ำตาพิรี้พิไรอยู่ได้” คุณสร้อยไม่อินอยู่คนเดียว คุณสอางค์หันมาแล้วหยิกเต็มแรง “ว้าย หยิกหนูทำไม พี่สอางค์”
เย็นวันนั้น ศรีจิตรา มาลา วรรณามาเก็บดอกไม้ใกล้ตำหนักเล็ก นางข้าหลวงสาวๆ ระริกระรี้ระเริงร่า เพราะไม่มีผู้ใหญ่คุม
วรรณาให้กำลังใจ “ไม่ต้องห่วงนะคะคุณศรี อยู่นี่มีอะไรสนุกๆให้ทำเยอะแยะเลย”
มาลาชี้ “ทางโน้นจะเป็นตำหนักเล็กนะคะ”
วรรณาพูดต่อ “ข้าหลวงของตำหนักเล็กและตำหนักใหญ่ก็สนิทกันดีกลมเกลียวกันดี ยกเว้นก็แต่...”
มาลาปราม “จุ๊ จุ๊ จุ๊”
ศรีจิตรามองไปที่ตำหนักเล็ก แล้วลองไปเก็บดอกไม้ไกลจากมาลา วรรณา เข้าใกล้ตำหนักเล็กมากขึ้น
ใกล้ตำหนักเล็ก ศรีจิตราเก็บดอกไม้ แล้วต้องชะงัก เพราะคุณชายรองเดินออกมาที่ระเบียงตึก มือถือหนังสือ มาลงนั่งที่เก้าอี้ระเบียง ศรีจิตรารีบหลบเข้าพุ่มไม้แล้วแอบมอง คุณชายรองอ่านหนังสือนิ่ง แล้วรู้สึกเหมือนมีใครแอบมองอยู่ เงยหน้าขึ้น ศรีจิตราใจเต้นระทึก
คุณชายรองลุกขึ้นมองตรงมา “ใครน่ะ” ศรีจิตรากลั้นหายใจ คุณชายรองมองไม่เห็นใคร เดินกลับเข้าตึกไป ศรีจิตรามองตาม แล้วรีบเดินกลับไปหามาลา วรรณา
ศรีจิตรากลับมาพบว่าจรวยกำลังยืนทำท่าเป็นคนสำคัญกับมาลา วรรณา
วรรณาอธิบาย “พวกเรากำลังเก็บดอกไม้ค่ะ คุณจรวย”
มาลาถามกลับ “คุณจรวยล่ะคะ มาเก็บดอกไม้หรือมาแอบดูพวกเรา”
“อุ๊ย.... หล่อนสองคนมีเขางอกออกมาบนหัวเหรอจ๊ะ ฉันถึงต้องมาแอบดูน่ะ”
มาลาเห็นศรีจิตรา “คุณศรี”