บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 10 หน้า 11
บูทมีคนเข้ามารุมเยอะ นอกจากจะมาถ่ายรูปกับเพนนี แล้วยังทำให้สลากพลอยขายได้ไปด้วย พัชราขายสลากมือเป็นระวิง ดูอารมณ์ดีขึ้นที่ขายได้ วงศ์เวศน์ยิ้มกว้างให้เพนนีที่พยายามเอาชนะใจแม่เขา เพนนียักไหล่ ทำเชิดหน้าทะเล้น ๆ ให้วงศ์เวศน์
ตอนเย็น บ้านธวัช ธวัชอยู่ในห้องรับแขก เดินกลับไปกลับมา พยายามจะโทรหาเหมือนชนก แต่เหมือนชนกไม่ยอมรับสาย วิสาขาถือถุงช็อปปิ้งเข้ามาเต็มสองมือ
“วันนี้คุณได้คุยกับลูกไหม ฉันซื้อกระเป๋าใบใหม่ให้ลูก จะถามว่าเอาสีไหน แต่โทรหาตั้งหลายครั้ง ไม่ยอมรับสาย ไม่โทรกลับ ไม่รู้เป็นอะไรหรือเปล่า”
“ไม่เป็นไรหรอก ลูกอยู่กับนัย สบายใจก็คงกลับมา...”
วิสาขาสะดุดหู “สบายใจ? พูดอย่างกับยัยนกมีเรื่องไม่สบายใจงั้นแหละ” วิสาขาเห็นธวัชนิ่งสีหน้าสลด
“อย่าบอกนะว่าวันนี้คุณกับยัยนก...”
ธวัชรู้สึกผิด “ผมไม่ได้ตั้งใจ...”
วิสาขาวางถุงลงนั่ง “เล่าแบบละเอียดเลยนะ” ธวัชมองวิสาขาอย่างหนักใจ
ลัคนัยขับรถเข้ามาทาง Drive-thru เหมือนชนกมองลัคนัย “คุณหิวเหรอ?”
“ผมว่าคุณควรต้องทานอะไรบ้าง”
เหมือนชนกส่ายหน้าดิก “ฉันไม่หิว”
มือถือลัคนัยสั่น ลัคนัยมองแล้วหยิบมาโชว์ต่อหน้าเหมือนชนก
“คุณน้าทั้งสองผลัดกันโทรหาผม ถ้ากลับไปคงต้องเคลียร์กันยาว คุณยังไม่ได้ทานอะไรตั้งแต่เที่ยง..ควรต้องเติมพลังไว้หน่อยนะครับ” ลัคนัยส่งยิ้มน่ารักให้
ที่รถจอดมุมหนึ่ง เหมือนชนกยืนพิงรถ ลัคนัยยื่นของกินให้เหมือนชนก “ฉันยังไม่อยากทาน”
ลัคนัยเสียงอ่อนโยน “ผมไม่อยากให้คุณปวดท้อง ทานหน่อยนะครับ...นะ...” เหมือนชนกดื้อไม่รับ
ลัคนัยยื่นไปตรงหน้า “งั้น คำนึงก็ยังดี นะ นะครับ น้า..คนดี” ลัคนัยส่งยิ้ม
เหมือนชนกมองสายตากับเสียงอ้อนนิด ๆ ของลัคนัย ก็ยิ้มเขินนิดๆ แต่ยอมก้มลงกัดที่ลัคนัยป้อนรอ ลัคนัยมองเหมือนชนกยิ้มพอใจ ส่งครัวซองให้...เหมือนชนกรับไป ลัคนัยพยักหน้าให้เหมือนอีกคำนะๆ น่านะ
บรรยากาศมุ้งมิ้ง เหมือนชนกพอได้กินก็กินใหญ่ ลัคนัยมองยิ้มๆ “คุณนก...ให้คุณน้าท่านได้มีชีวิตที่เลือกเองได้ไหมครับ ไม่ว่าท่านจะเลือกแบบไหน ผมเชื่อว่าคุณนกจะเป็นที่หนึ่งในใจท่านเสมอ”