บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 10 หน้า 15
“ทำไมนัยใจร้ายกับแขแบบนี้ แขทำทุกอย่างเพื่อความรักของเรา”
“ผมขอบคุณนะที่แขทำเพื่อผม แต่ผมวางแขเป็นแค่เพื่อนตั้งแต่วันที่แขไปจากผมและมันจะเป็นแบบนั้นตลอดไป”
“นัยแก้แค้นแขเหรอคะ”
“ผมไม่เคยแค้น แต่ผมเลือกที่จะ “เข้าใจ” ว่าวันที่คุณไป เพราะคุณไม่รักผมแล้ว วันนี้ผมอยากให้คุณเข้าใจว่า ผมจะอยู่กับใครสักคนก็เพื่อความรัก”
พิมลแขช็อก น้ำตาคลอ “นัย .....”
“เรื่องของคุณ คงต้องใช้เวลาอีกสักพัก คุณนกจะยอมรับได้แน่ แล้วทุกอย่างจะดีขึ้น”
ลัคนัยจะไป พิมลแขมอง ยอมไม่ได้ที่จะสูญเสียลัคนัยไปจริงๆ
“นัยรักเหมือนชนก ... เหรอคะ” พิมลแขน้ำตาไหล ลัคนัยชะงัก เงียบเหมือนเป็นคำตอบ พิมลแขเจ็บปวด ลัคนัยขยับจะเดินออก พิมลแขรีบชิงพูด “แล้วเวลานัยเห็นเหมือนชนกร้องไห้ นัยรู้สึกยังไงคะ”
ลัคนัยหันกลับมามองพิมลแขหมายความว่ายังไง “เจ็บปวดใช่ไหมคะ ที่ต้องเห็นคนที่นัยรักเสียใจ”
“แข ...”
“วันนี้คุณก็เห็นแล้วนี่คะว่าคุณวัชรักแขมากแค่ไหน แล้วคนที่ต้องเป็นฝ่ายแพ้คือเหมือนชนก แขมีวิธีมากมายที่จะทำให้เหมือนชนกต้องเจ็บปวด”
ลัคนัยตะลึง “แข ... อย่าฝืนทำในสิ่งที่มันเป็นไปไม่ได้ ... ผมอยากให้คุณรู้ว่าถึงไม่มีคุณนก ผมก็จะไม่มีวันกลับไปหาคุณ”
“ไม่มีอะไรแน่นอนหรอกค่ะนัย คนเราเปลี่ยนไปได้ทุกวัน”
ลัคนัยพยายามหว่านล้อม “แข .. การอยู่กับคนที่ไม่มีใจให้ ... คุณจะมีความสุขได้ยังไง”
พิมลแขเจ็บที่ได้ยิน แต่ก็ยังยืนยัน “ครั้งหนึ่งแขเคยทำให้นัยรักแขได้ ขอเพียงคุณกลับมา .. แขมั่นใจว่าแขจะทำให้นัยกลับมารักแขได้อีกครั้ง” ลัคนัยอึ้งกับความมุ่งมั่นของพิมลแข
บ้านธวัช ลัคนัยเดินเข้ามาในสวนนั่งที่เก้าอี้มองท้องฟ้าที่เป็นคืนข้างแรมด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“วันนี้คุณก็เห็นแล้วนี่คะว่าคุณวัชรักแขมากแค่ไหน แล้วคนที่ต้องเป็นฝ่ายแพ้คือเหมือนชนก แขมีวิธีอีกมากมายที่จะทำให้เหมือนชนกต้องเจ็บปวด” ภาพเหมือนชนกที่นั่งร้องไห้ภายในรถ
ลัคนัยรู้สึกกังวล