บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 10 หน้า 14
เหมือนชนกพยายามที่จะตั้งสติผละออกมา “ไม่ว่าพ่อกับแม่จะเปลี่ยนไปด้วยเหตุผลอะไร นกก็รักพ่อกับแม่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง”
“พ่อทำให้นกต้องเสียใจ พ่อเป็นพ่อที่ใช้ไม่ได้เลย”
“แต่นกภูมิใจที่เป็นลูกของพ่อ” เหมือนชนกแทรกอย่างพยายามยิ้ม “แม่เคยบอกว่าชื่อของนกแปลว่าเหมือนพ่อ”
ธวัชมองเหมือนชนก....กอด “เพราะนกคืออีกชีวิตหนึ่งของพ่อ พ่อรักนกนะลูก”
“นกก็รักพ่อค่ะ”
ธวัชลังเล “เรื่องของพ่อกับคุณแข”
เหมือนชนกขัด “เพราะรัก นกถึงไม่อยากให้พ่อต้องอยู่กับผู้หญิงที่ไม่จริงใจแบบพิมลแข” ธวัชอึ้ง
“ก่อนหน้านี้นกแค่เห็นเขาเป็นผู้หญิงหิวเงินมากอบโกยจากพ่อ แต่วันนี้... ผู้หญิงคนนั้นกล้าให้ร้ายนก เพื่อเรียกคะแนนสงสารให้ตัวเอง การกระทำของเขา...นกรับไม่ได้ค่ะพ่อ”
“นก...เรื่องนี้ขอให้พ่อตัดสินใจ”
“ได้ค่ะ แต่ถ้าวันไหนที่นกเจอว่าผู้หญิงคนนั้นไม่จริงใจกับคุณพ่อ นกจะไม่ยอมอยู่เฉยแน่ ๆ ค่ะ”
“นก...”
“คุณพ่อดูไม่มั่นใจว่าผู้หญิงคนนั้นจะดีจริง”
“พ่อมั่นใจ”
เหมือนชนกยิ้ม “ถ้างั้นเราก็ตกลงกันตามนี้นะคะ....นกเหนื่อย ขอไปพักนะคะ”
เหมือนชนกเดินออกไป วิสาขาตาม ธวัชยืนอึ้ง ลัคนัยมองธวัชด้วยสายตาเห็นใจ เสียงมือถือลัคนัยดัง ลัคนัยมองสีหน้าหนักใจ ที่หน้าจอมือถือ ปรากฏชื่อ “พิมลแข” !!!
มุมหนึ่งที่นัดเจอพิมลแข พิมลแขยืนอย่างใช้ความคิด นึกนย้อนตอนลัคนัยที่ยืนอยู่ข้างเหมือนชนก ตอนเหมือนชนกร้องไห้ ลัคนัยวิ่งตามไป ....พิมลแขคิดอย่างไตรตรอง
ลัคนัยก้าวเข้ามาหา พิมลแขมองเห็นลัคนัยแล้วดีใจที่เห็น พิมลแขเอื้อมไปจับมือลัคนัย พิมลแขยิ้ม
“แขทำตามข้อตกลงของเราแล้ว เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมนะคะนัย”
“ผมไม่ได้ขอให้คุณปฏิเสธการแต่งงานกับน้าวัช ผมแค่ขอเวลาเพื่อให้คุณนกทำใจยอมรับได้ก่อน”
“แต่คุณตกลงกับแขแล้ว ถ้าแขเลิกกับคุณวัช เราสองคนจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม”
“ผมขอโทษนะ ถ้าทำให้คุณเข้าใจผิด แต่ผมอยากให้แขคิดให้ดีนะครับ ว่าผมเคยขอให้คุณเลิกกับน้าวัช หรือว่าเคยรับปากว่าจะกลับไปหาคุณหรือเปล่า” พิมลแขอึ้งไป เพราะลัคนัยไม่เคยพูดจริงๆ เป็นพิมลแขที่พยายามจะมัดมือชกลัคนัยอยู่ฝ่ายเดียว