บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 10 หน้า 12
“ฉันรู้ว่าพ่อรักฉัน ฉันก็รักท่าน แต่ผู้หญิงที่ท่านเลือกจะต้องเป็นผู้หญิงที่ดีไม่ใช่พวกหิวเงินที่มาคอยสูบเลือดท่านแบบนี้!”
“แล้วที่คุณแสดงการต่อต้านทะเลาะกับคุณน้ามันช่วยให้อะไรดีขึ้นไหมครับ??”
เหมือนชนกนิ่งฟัง “ถ้าคุณยอมที่จะเปิดใจ และทำความ “เข้าใจ” มันอาจจะทำให้คุณน้ายอมฟังคุณมากขึ้นนะครับ”
“ด้วยการยอมรับเรื่องแม่นั่นน่ะเหรอ..ความสุขของฉันพังเพราะผู้หญิงคนนั้น”
“แล้วที่คุณทำอยู่ มันทำให้คุณมีความสุขไหมล่ะครับ”
เหมือนชนกอึ้งไป “คุณคิดจะเกลี้ยกล่อมให้ฉันยอมตามใจคุณพ่อ?? คุณทำเพื่อคุณพ่อใช่ไหม”
“ทุกอย่างที่ผมทำเพื่อคุณคนเดียวเท่านั้น...” เหมือนชนกมองอย่างประเมินความจริงใจของลัคนัย และได้เห็นว่าลัคนัยพูดจากความรู้สึกที่แท้จริง เหมือนชนกมองลัคนัยด้วยความรู้สึกที่เปิดใจมากขึ้น
บรรยากาศร้านอาหารไทย วงศ์เวศน์ เพนนี และพัชรานั่งทานด้วยกัน เพนนีตักอาหาร เอาใจพัชรา
“ไก่จานนี้อร่อยดีนะคะ คุณแม่ลองชิมสิคะ”
“ขอบใจจ้ะ หนูทานเถอะ ไม่ต้องตักให้หรอก” วงศ์เวศน์มองพัชราที่ยอมตอบเพนนีด้วยความรู้สึกสบายใจขึ้น
“อุ๊ย ตาเวศน์ แม่เพิ่งนึกได้ว่าลืมบัตรส่วนลดไว้ในกระเป๋าบนรถ ไปหยิบมาให้ทีสิจ๊ะ”
วงศ์เวศน์รับคำ และลุกออกไป เพนนีอยู่กับพัชราเพียงลำพัง พยายามเอาใจพัชราด้วยการตักอาหารให้อีก แต่ยังไม่ทันวางก็ขมวดคิ้ว ในจานของพัชรา เห็นว่าอาหารที่เพนนีตักให้ก่อนหน้านี้ยังวางเหมือนเดิม พัชราไม่แตะแม้แต่คำเดียว “คุณแม่ไม่ชอบทานไก่เหรอคะ”
พัชรายิ้ม “ปกติก็ทานนะแต่ฉันเห็นว่ามัน”ไม่สะอาด” น่ะจ้ะ ก็เลยไม่กล้าทาน”
เพนนีชะงักมองหน้าพัชรา พยายามจะทำดีด้วย
“มันไม่มีอะไรหรือใครที่สะอาดร้อยเปอร์เซ็นต์หรอกค่ะ ถ้าคุณแม่จะเปิดใจ”
“ฉันพยายาม”เปิดตา”มองหาส่วนดีของเธอ แต่การการกระทำของเธอมันแสดงกำพืด” พัชรามองหัวจรดเท้าด้วยสายตาเหยียด “ไม่ว่าจะทำตัวง่าย ๆ หรือโกหกให้ตัวเองดูดี ทั้งที่ความจริงมัน”เหลวแหลก”จนหาชิ้นดีไม่ได้เลย” เพนนีหน้าตึงที่โดนพัชราจิกกัดแบบซึ่งหน้า .... เพนนีพยายามข่มความโกรธสุดชีวิต
“เพนนีได้รับการอบรมมาน้อย ถ้าคุณแม่จะให้โอกาส...กรุณาสั่งสอนเพนนี”
“ขนาดเธอโตในบ้านผู้ดียังไม่สามารถซึมซับการวางตัวดีๆ มาบ้างเลย ฉันไม่คิดจะเสียแรงกับคนที่ดูพัฒนาไม่ได้อย่างเธอหรอกนะ” เพนนีแทบวี้ดดด..แต่ยังฝืนใจ “คุณแม่คะ...”