บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 15
เกมเสน่หา ตอน 15
บทประพันธ์ : กันยามาส บทโทรทัศน์ : นันทวรรณ รุ่งวงศ์พาณิชย์ / ชลนภัส จันทรังษี
สามารถรับชม เกมเสน่หา ได้ทุกวัน จันทร์ - อังคาร ทาง ช่อง 3 (คลิกเพื่อรับชม)
ห้องผู้ป่วยโรงพยาบาล แสงแดดสาดเข้ามาในห้องต้องใบหน้าเหมือนชนก เหมือนชนก ค่อยๆ ลืมตา นึกสงสัยเมื่อเห็นตัวเองในชุดผู้ป่วยของโรงพยาบาล และวิสาขาในชุดราตรีเต็มยศนั่งเท้าคางสับปะหงกอยู่ข้างเตียง
เหมือนชนกแตะแขนแม่ “แม่คะ” พอได้ยินเสียงลูก วิสาขาก็สะดุ้งตื่นทันที
วิสาขาดีใจมาก “ยายนกลูกแม่ตื่นแล้วเหรอลูก !!!” วิสาขาโผกอดลูกด้วยความดีใจ
ธวัชและลัคนัยที่นั่งหลับอยู่บนโซฟาตื่นตามเสียง ธวัชรีบตรงเข้าไปหาเหมือนชนก
ธวัชลูบหน้าลูบตา “เป็นยังไงบ้างลูก พ่อเป็นห่วงแทบแย่”
เหมือนชนกขมวดคิ้ว แปลกใจกับท่าทีดีใจผิดปกติของพ่อแม่
“เกิดอะไรขึ้นคะ ทำไมนก” เหมือนชนกยกแขน สื่อถึงชุดคนป่วยที่ตัวเองใส่อยู่
“หนูเป็นลมไปน่ะลูก”
“เป็นลม?”
“ใช่ๆ จู่ๆ ก็วูบไปเลย แม่ใจหายใจคว่ำไปหมด” เหมือนชนกพยายามนึก “แต่นกจำได้ว่า...”
ย้อนเหมือนชนกรับโทรศัพท์เรื่องไพพรรณ เหมือนชนกลงไปที่ลานจอดรถแล้วก็จำอะไรไม่ได้อีก
ปัจจุบัน เหมือนชนกจะผุดลุกจากเตียง “น้าไพ! นกจำได้ว่ากำลังจะไปหาน้าไพ”
ธวัชและวิสาขาช่วยกันจับเหมือนชนกไว้กับที่นอน
“น้าไพไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้นลูก มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันเฉยๆ”
“เข้าใจผิดได้ยังไงคะ เมื่อวานเบอร์ที่โทรมาก็เบอร์น้าไพ”
ธวัชแทรก “เป็นเรื่องเข้าใจผิดอย่างที่แม่เค้าพูดจริงๆ ถ้านกไม่เชื่อเดี๋ยวพ่อต่อสายโทรเข้าบ้านให้คุยกับน้าไพตอนนี้เลย” ธวัชไม่พูดเปล่า แต่เดินจ้ำไปหยิบโทรศัพท์ที่โซฟา เหมือนชนกมองพ่อกับแม่อย่างแคลงใจ ก่อนจะเหลือบไปเห็นลัคนัยที่ยืนเยื้องหลังวิสาขา ลัคนัยดูดีใจที่เหมือนชนกตื่น ลัคนัยอ้าปากจะถามไถ่อาการ แต่แล้ว
เหมือนชนกโกรธเรื่องในลิฟต์เมื่อวาน “ออกไปเดี๋ยวนี้นะ!”
ธวัชและวิสาขาตกใจที่เหมือนชนกไล่ตะเพิดลัคนัย เพราะไม่รู้ว่าเมื่อวานทั้งคู่มีเรื่องกัน
“ไล่นัยทำไมล่ะนก เมื่อวานเค้าเป็นคนช่วย” วิสาขาอึกอัก “พานกมาส่งที่นี่”
“แล้วไงคะ ? ทำดีแค่ครั้งเดียว มันชดใช้ไอ้ที่ทำเลวไว้ไม่ได้หรอกค่ะ”