บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 20 หน้า 12

ระเบียงเรือนเล็ก  ลัคนัยหน้าเครียดเมื่อฟังสิ่งที่คู่สายพูด  ลัคนัยพึมพำกับนุชนารถ เตี๊ยมบางอย่าง

“หาไม่ได้จริงๆ เหรอครับ ...ถ้างั้นก็...”

ตอนนั้นเองที่ลัคนัยเหลียวกลับไปเช็กความเรียบร้อยในห้อง แล้วก็อ้าปากค้างตกใจ ลัคนัยมองผ่านประตูกระจก เห็นเหมือนชนกทึ้งหัวตัวเอง พยายามแกะผมด้านหน้าที่โดนไดร์กินออกอย่างทุลักทุเล

“แค่นี้ก่อนนะครับ คุณนารถ พรุ่งนี้ค่อยคุยกัน” ลัคนัยรีบวางสาย เปิดประตูเข้าไปในห้องอย่างเร่งรีบ

เรือนเล็กบ้านธวัช เหมือนชนกและลัคนัยนั่งเคียงข้างกันที่ขอบเตียง ลัคนัยแกะผมที่โดนไดร์กินให้เหมือนชนกอย่างเบามือ เหมือนชนกโอดครวญ “เบา ๆ นะ อย่าให้ผมขาด ฉันไม่อยากผมแหว่ง”

“จะไม่ให้ขาดซักเส้นเลยครับ”

เหมือนชนกกลัว “แน่นะ ห้ามแอบเอากรรไกรมาตัดนะ”

“อย่ากังวลไปเลยครับ อะไรที่คุณไม่ต้องการ ผมไม่ทำเด็ดขาด แต่ถ้าเป็นอะไรที่คุณต้องการแล้ว ต่อให้ต้องใช้เวลาทำทั้งวันทั้งคืน ผมก็จะทำให้” เหมือนชนกกลายเป็นฝ่ายซึ้งในคำพูดของลัคนัยเสียเอง เหมือนชนกช้อนตามองลัคนัยที่ใส่ใจแกะปลายผมออกจากไดร์ให้อย่างเบามือ หน้าของลัคนัยอยู่ใกล้เธอแค่นิดเดียว ลัคนัยบรรจงแกะผมเหมือนชนก..จนถึงปอยสุดท้าย “เสร็จแล้วครับ ...เห็นมั้ย ไม่มีหลุดออกมาแม้แต่เส้นเดียว”

ลัคนัยยิ้มดีใจ จัด ๆ ผมรอบกรอบหน้าให้เหมือนชนกอย่างอ่อนโยน  เหมือนชนกจ้องรอยยิ้มลัคนัยราวกับตกในมนต์สะกด ตอนนั้นเองที่หลุดพูดออกมา “เมื่อวานนี้ขอโทษนะ ที่ไม่ได้มากินข้าวกับนาย พอดีฉัน...”

“ต้องดูแลคุณน้า ...ผมทราบดีครับ”

“แต่นายดูโกรธๆ ฉัน”

ลัคนัยถอนหายใจ “เรียกว่าความโกรธบนความเข้าใจดีกว่าครับ ...ผมเข้าใจว่าคุณมีหน้าที่ แต่ในขณะเดียวกันก็อดน้อยใจไม่ได้....มันเคยชินซะแล้วกับการที่มีคุณทานข้าวด้วยกัน นอนข้างๆ กัน”

ลัคนัยสบตาหวาน เหมือนชนกค่อนข้างเซอร์ไพรส์กับความรู้สึกของลัคนัย

“เอาเป็นว่าคุณไปทำหน้าที่ของคุณให้เต็มที่เถอะครับ ผมเข้าใจ ที่เหลืออะไรที่รับผิดชอบแทนคุณได้ ผมจะจัดการให้เอง” ลัคนัยส่งยิ้มอบอุ่น เหมือนชนกอยากจะขอบคุณ แต่ปากแข็ง

“งั้น ...ไว้จะแวะมากินข้าวเย็นด้วยละกันนะ” ลัคนัยดีใจ “ครับ ...ดึกแล้ว ผมเดินไปส่งคุณที่บ้านใหญ่ดีกว่า”

ลัคนัยยื่นมือไปหาเหมือนชนก เหมือนชนกยอมส่งมือให้เขา จูงกันออกจากเรือนเล็กไป

เช้าวันใหม่ บรรยากาศแฟรนไชส์กรีนดรีม เห็นพนักงานนั่งแยกพลาสติกตามประเภท ลัคนัยพานุชนารถเดินดูการทำงานภายในแฟรนไชส์ นุชนารถข้องใจ “อย่าหาว่านารถขี้เกียจเลยนะคะ ตอนสัมภาษณ์เห็นคุณนัยบอกว่า ให้นารถรับผิดชอบแต่งานในออฟฟิศกับลูกค้าต่างประเทศ แต่ทำไมถึงพานารถมาตรวจงานที่โรงงานล่ะคะ”