บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 22 หน้า 5
“งั้นคุณนารถก็รีบไปเถอะครับ ทางนี้ผมรอเอง ไหนๆ คนอนุมัติก็เป็นผมอยู่แล้ว”
“เกรงใจคุณนัยจังค่ะ”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ เรื่องช่วยคนจะขัดได้ยังไง” นุชนารถสีหน้าโล่งใจที่ลัคนัยเข้าใจ
“ขอบคุณนะคะ ...งั้นนารถชิ่งก่อนนะ”
ลัคนัยยิ้มขำให้นุชนารถ แต่ก่อนนุชนารถจะออกไป ลัคนัยก็นึกบางอย่างขึ้นได้เลยเรียกไว้
“เดี๋ยวก่อนครับคุณนารถ...” นุชนารถหันกลับมามองลัคนัย
แผงขายพวงมาลัย หน้าหมู่บ้าน นิ่มนวลท่าทางอ่อนแอ ค่อยๆ เก็บพวงมาลัยที่ขายเหลือเต็มราว ระหว่างที่เก็บก็ปิดปากไอไปด้วย พอหยุดไอ นิ่มนวลก็เก็บพวงมาลัยต่อ จู่ๆ นิ่มนวลก็ชะงัก มองพวงมาลัยในมือด้วยแววตาเศร้าสร้อย ที่พวงมาลัย มีรอยเลือดเปรอะเปื้อนเป็นคราบ ...เช่นเดียวกับฝ่ามือของนิ่มนวล
“ป้านิ่มคะ” นิ่มนวลสะดุ้ง รีบเก็บมาลัยซ่อนลงตะกร้าก่อนจะหันไปตามเสียง เห็นนุชนารถยืนอยู่
“หนูนารถวันนี้กลับดึกเชียว”
“งานติดพันน่ะค่ะ ...” นุชนารถส่งถุงยาให้ “อ่ะ นารถซื้อยาแก้ไอมาฝาก ...แล้วนี่ก็เจ้านายนารถฝากมาค่ะ”
นุชนารถส่งของจากลัคนัยให้นิ่มนวล นิ่มนวลรับไปและหยิบออกมาดู ...เป็นผ้าซึ่งลัคนัยซื้อมาจากน่าน
“สวยจังค่ะหนูนารถ ...แต่เอามาให้ป้าทำไมคะ ป้าไม่รู้จักเค้าซักหน่อย”
“เจ้านายนารถเค้าใจดีค่ะ บอกว่าทีแรกจะเอาไปบริจาค แต่ได้ยินนารถพูดถึงป้าบ่อยๆ ก็เลยฝากมาให้ป้าแทน ...รับไว้นะคะ ยังใหม่เอี่ยมเลย” นิ่มนวลสัมผัสเนื้อผ้า อมยิ้มบางๆ ด้วยความรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด
เช้าวันใหม่ เรือนเล็ก เหมือนชนกหลับไปบนเตียงทั้งที่ยังอยู่ในชุดเมื่อวาน เหมือนชนกพลิกตัวไปอีกฝั่ง จะกอดใครบางคน แต่ว่ามือตก มือของเหมือนชนก แตะๆ หาใครคนนั้น แต่ไม่มี ...เหมือนชนกรู้สึกตัวและลืมตา พบเพียงความว่างเปล่า เหมือนชนกย่นคิ้ว
ห้องทำงานลัคนัย ลัคนัยนอนอยู่บนโซฟา มือกอดตุ๊กตาสำหรับแจกที่มีโลโก้กรีนดรีม ในฝั่งตรงข้ามกับเหมือนชนก จอมยุทธ์ย่องเข้ามาถ่ายรูปเจ้านายที่กำลังหลับ เสียงแชะ! ทำให้ลัคนัยลืมตาตื่น
ลัคนัยดุ “อยากถูกส่งไปดูงานแยกขยะที่แฟรนไชส์ปัตตานี ?”
จอมยุทธเบะปาก จะร้องไห้ “ไกลไปมั้ยครับ สงสารผมเถอะครับคุณนัย ผมโดนคำสั่งเบื้องบนมา”
“เบื้องบน? ใคร?”