บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 23 หน้า 2
นิ่มนวลแทรก ประหลาดใจ “หนูนารถรู้จักคุณ ...เค้าด้วยเหรอ”
“คุณนกเป็นภรรยาเจ้านายนารถเองค่ะ ...” นุชนารถสงสัย สังเกตท่าที “แล้วคุณนกกับป้านิ่ม ...รู้จักกัน ?”
นิ่มนวลสบตาเหมือนชนก กลัวว่าเหมือนชนกจะบอกความจริง ทว่า...
“เปล่าหรอกค่ะ นกแค่แวะซื้อมาลัย ขับผ่านมาเห็นสวยดี ...นี่ค่ามาลัยค่ะป้า”
เหมือนชนกส่งเงินให้นิ่มนวล เนียนหยิบมาลัยไปสองพวง ก่อนจะลานุชนารถ “ไปก่อนนะคะ”
“เดี๋ยวค่ะคุณนก”
เหมือนชนกชะงัก ปั้นหน้าให้เรียบนิ่งก่อนจะเหลียวกลับไปหานุชนารถ นุชนารถยิ้ม
“นารถดีใจด้วยนะคะ คุณนัยเค้าเห้อ-เห่อ ตอนนี้รู้กันทั้งออฟฟิศแล้วค่ะ ...”
นิ่มนวล อึ้งไปเมื่อจับใจความได้ว่าเหมือนชนกกำลังท้อง “ขอบคุณค่ะ ...นกขอตัวนะ” เหมือนชนกรีบเลี่ยงไปขึ้นรถ นุชนารถประคองแขนนิ่มนวลอย่างเป็นห่วง ในขณะที่นิ่มนวลเอาแต่มองตามรถเหมือนชนก
โรงพยาบาล เหมือนชนกนั่งอยู่ในร้านกาแฟกับวงศ์เวศน์ เหมือนชนกแวะมาสอบถามวิธีรักษานิ่มนวล วงศ์เวศน์หนักใจ “อาการของคุณแม่คุณนัยที่มาตรวจคราวก่อน ค่อนข้างน่าเป็นห่วงเลย แล้วนี่ก็ทิ้งมาหลายเดือนโดยไม่ได้รักษา พี่ว่านก ...เผื่อใจไว้บ้างนะ”
“นกพอรู้ค่ะ แต่ที่มาถามพี่เวศน์เรื่องรักษา เพราะอยากต่อเวลา อย่างน้อยให้นานพอที่คุณแม่จะยอมพบนัยก็ยังดี ...พี่เวศน์เข้าใจนกใช่มั้ย ไม่ใช่ว่าไม่อยากบอกนัยนะ แต่นกเข้าใจความรู้สึกคุณแม่ ...คงเพราะตอนนี้เราเป็นแม่เหมือนกันแล้ว”
“พี่เข้าใจ แต่ก็อยากให้ลองมองในมุมคนเป็นลูกดูบ้าง คุณนัยตามหาแม่เค้ามานาน...นกจะยอมให้เค้าเสียโอกาส ณ ขณะนี้ ที่เค้ายังทำอะไรได้ไปจริงๆ เหรอ”
เหมือนชนกนิ่งคิดตามที่วงศ์เวศน์พูด สีหน้าลำบากใจ แต่ยังไม่รู้จะตัดสินใจยังไง
โรงรถบ้านธวัช เหมือนชนกจอดรถแล้ว แต่ยังคุยโทรศัพท์อยู่บนรถ “...วานคุณนารถช่วยคุยกับแกให้ทีนะคะ”
เสียงเคาะกระจกรถ เหมือนชนกสะดุ้งนิดๆ หันไปเห็นว่าคนเคาะคือลัคนัย “แค่นี้ก่อนนะคะ นัยมาแล้ว”
เหมือนชนกวางสาย และปลดล็อกรถยอมให้ลัคนัยเปิดประตูให้ ลัคนัยบ่น
“ผมบอกแล้วนี่ ว่าอย่าขับรถไปไหนมาไหนคนเดียว”
“แค่ไปเยี่ยมคุณยาย แล้วก็แวะซื้อของในห้างนิดหน่อยเอง”
“แต่...”
“นี่ ! ฉันแค่ตั้งครรภ์ ไม่ได้ทุพพลภาพ อย่าทำให้หงุดหงิดได้มั้ย”