บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 23 หน้า 4
วันใหม่ หน้าห้องตรวจในโรงพยาบาล เหมือนชนกจับมือของนิ่มนวลมาแตะที่หน้าท้องของเธอ
“หลานของคุณแม่ค่ะ ...จะได้เป็นคุณย่าแล้วนะคะ ดีใจมั้ย”
นิ่มนวลที่นั่งข้างกันยิ้มปลาบปลื้มใจแทนคำตอบ ตาจ้องอยู่แต่มือของตัวเองบนหน้าท้องเหมือนชนก
“นกกำชับคุณนารถแล้วว่าให้ช่วยเก็บเป็นความลับกับนัย ...นกอ้างว่านัยคงไม่โอเค ถ้านกเข้าๆ ออกๆ โรงพยาบาล ...เค้าห่วงลูกเค้ามาก”
นิ่มนวลตื้นตัน “ขอบคุณหนูมากนะลูก”
“นกทำตามที่คุณแม่ขอทุกอย่างแล้วนะคะ ...คุณแม่ก็ต้องทำตามที่นกขอเหมือนกัน ...อย่าหนีไปไหนอีกนะคะ”
“จ้ะ แม่จะไม่หนีไปไหน”
วงศ์เวศน์เดินถือแฟ้มประวัติ มาหานิ่มนวลและเหมือนชนก วงศ์เวศน์ไหว้นิ่มนวล
“สวัสดีครับป้านิ่ม เดี๋ยวเชิญทางนี้เลย หาหมอคนก่อนนะครับ คนที่เคยตรวจให้”
“ขอบคุณคุณเวศน์มากนะคะ” เหมือนชนกมองชุดวงศ์เวศน์ “อ้าว วันนี้พี่เวศน์ไม่ได้มาเข้าเวรหรอ”
“เปล่า แวะมาเดินเรื่องให้นกเฉยๆ”
“เอ๊า แล้วก็ไม่บอก นกมาเองได้”
“อย่าเพิ่งบ่นสิ พี่มาแป๊บเดียวเดี๋ยวจะแว่บแล้ว”
“ไปไหนคะ ? ...” เหมือนชนกหรี่ตา “นัดสาวรึป่าว” วงศ์เวศน์ทำหน้าอมพะนำ ไม่บอก
เหมือนชนกเกาะไหล่ “อย่าลืมพามาให้น้องให้นุ่งรู้จักบ้างล่ะ” วงศ์เวศน์ไม่ตอบตกลง ยังคงทำอมพะนำ
บรรยากาศในยิมหน้าผาจำลอง วงศ์เวศน์แข่งปีนหน้าผากับใครบางคน ...วิสาขานั่นเอง ทั้งสองต่างไม่มีใครยอมใคร แต่วิสาขาดันเหยียบพลาด ศอกกระแทกที่ปีน ต้องค่อยๆ โรยตัวลงมา วงศ์เวศน์ตกใจรีบโรยตัวตามลงมา “น้าวิ เป็นอะไรรึป่าวครับ”
“กระแทกนิดหน่อย ไม่เป็นไรหรอก น้าสตรองอยู่แล้ว” วิสาขาขยับแขนโชว์ “...โอ๊ะ”
วงศ์เวศน์รีบจับแขนวิสาขาไว้ไม่ให้ขยับ วงศ์เวศน์ซีเรียส
“เจ็บก็บอกว่าเจ็บสิครับ ไม่เห็นต้องทำเป็นสตรองตลอดเวลาเลย” คำพูดและสีหน้าจริงจังของวงศ์เวศน์ทำวิสาขาอึ้งไป ได้แต่ปล่อยให้วงศ์เวศน์พยุงพาเดินไปนั่ง จนมีเจ้าหน้าที่เข้ามาหา “ไปห้องพยาบาลมั้ยคะ”
“ขอแค่น้ำแข็ง หรือถุงประคบเย็นก็พอครับ” เจ้าหน้าที่ทำท่าจะแย้ง แต่วิสาขารีบอธิบาย