บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 23 หน้า 3
ลัคนัยได้ยินว่าทำให้เหมือนชนกหงุดหงิด ลัคนัยก็หยุดบ่นทันที มองไปที่เบาะหลัง เห็นถุงข้าวของก็เปลี่ยนเรื่อง
“เดี๋ยวผมช่วยขนของนะ”
เหมือนชนกพยักหน้า ลัคนัยทำตามที่บอก ทว่า... สิ่งที่ลัคนัยเจอ คือ พวงมาลัยของนิ่มนวล ลัคนัยหยิบมันขึ้นมาดูอย่างพินิจพิจารณา คล้ายจะจำได้ เหมือนชนกมองภาพนั้นด้วยความตื้นตัน และทำท่าเหมือนจะพูดบางอย่างกับเขา
ห้องเช่านิ่มนวล มือนิ่มนวลหยิบผ้าผืนหนึ่งขึ้นมาจากลิ้นชักอย่างทะนุถนอม ทั้งรักและคิดถึงคนให้ ผ้าในมือนิ่มนวล คือผ้าคลุมไหล่ที่ลัคนัยเคยฝากนุชนารถมาให้นั่นเอง นิ่มนวล คลี่ผ้าออกห่มตัว แทนอ้อมกอดของลูกชายที่แสนคิดถึง กระชับผ้าแน่นน้ำตาซึม เสียงเคาะประตู นิ่มนวลลุกเดินไปเปิดประตูเป็นนุชนารถ ยืนยิ้มชูถุงอาหาร
“นารถซื้อกับข้าวมาฝากป้านิ่มค่ะ”
ที่โต๊ะญี่ปุ่นกลางห้อง นิ่มนวลจัดอาหารที่นุชนารถซื้อมาฝากใส่จาน ตาก็คอยจะหลบสายตานุชนารถซึ่งจ้องมาเหมือนอยากพูดอะไร นิ่มนวลดูกระอักกระอ่วน “หนูนารถมาทานข้าวกับป้า มีอะไรรึป่าวคะ”
นุชนารถจริงจัง “มีค่ะ ...ทำไมแอบหนีมาล่ะคะ”
นิ่มนวลชะงัก หันไปหานุชนารถด้วยความตกใจที่นุชนารถรู้ความจริง “หนูนารถ ...รู้แล้วเหรอคะ”
นุชนารถพยักหน้า “ค่ะ ....รู้มั้ยคะว่าคนที่บ้านเค้าเป็นห่วงป้านิ่มแค่ไหน โดยเฉพาะ...”
นิ่มนวล หวาดหวั่นกับสิ่งที่นุชนารถกำลังจะพูด “คุณนก ...”
นุชนารถกอดอก บ่น “คิดดูสิคะ ป้านิ่มเป็นคนเก่าคนแก่ เลี้ยงเธอมาตั้งแต่เด็กๆ พอป่วยแล้วก็ไม่ยอมให้เธอดูแล แถมยังแอบหนีมา น่าตีจริงๆ” นิ่มนวลโล่งอก “หนูนารถ รู้ได้ยังไงคะ”
“เมื่อกี๊เธอโทรหานารถค่ะ ฟ้องด้วยแหละว่าป้านิ่มไม่ให้บอก ...แต่พรุ่งนี้ห้ามดื้อแล้วนะคะ เธอจะมารับป้านิ่มไปหาหมอ”
“แต่ป้า...”
“คุณนกบอกว่าถ้าป้านิ่มดื้ออีกให้ถามว่า ...อยากอุ้มคุณหนูในท้องเธอมั้ย” นิ่มนวลนิ่งไปเมื่อได้ยินอย่างนั้น
“อีกไม่กี่เดือนแล้วนะคะจะได้เจอกัน ...ถ้าอยากอุ้ม ต้องเชื่อฟัง ห้ามดื้อ ...นะคะ”
นุชนารถคล้องแขนนิ่มนวล คะยั้นคะยอผ่านดวงตา นิ่มนวลค่อยยิ้มบางๆ แทนการตกลง
ห้องพระ บ้านธวัช ลัคนัยวางมาลัยลงที่พานบนโต๊ะหมู่บูชา ประนมมือและอธิษฐานกับพระ
“วันนี้ภรรยาผมซื้อมาลัยสวยๆ มาถวายครับ ...ขอพร ให้ลูกของเราแข็งแรง และ ...ให้เราเจอแม่เร็วๆ จะได้บอกข่าวดีกับท่าน” ลัคนัยยิ้มละมุน “ท่านต้องดีใจมากแน่ๆ เรื่องหลาน” ลัคนัยก้มลงกราบพระ
เหมือนชนกได้แต่มองลัคนัยอย่างสงสาร อยากบอกใจจะขาด แต่ก็ไม่กล้า