บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 21 หน้า 12
ห้องนอนไพพรรณ คนที่คุยโทรศัพท์กับเหมือนชนกคือ เพนนี นั่นเอง !
“ไม่เป็นไรค่ะคุณนก เพนนีมาอาศัยบ้านคุณอยู่ ก็ต้องช่วยทำประโยชน์ให้ครอบครัวคุณเพื่อตอบแทนอยู่แล้ว”
ก่อนหน้านั้น ในห้องธวัช วิสาขาบอกกับธวัช
“บอกรึยังว่าจะพาไปกายภาพ ...จะพาไปหากำลังใจในการเดินต่างหาก”
ธวัชอ้าปากจะเถียงแต่แล้วก็ชะงักไป ธวัชสงสัย “กำลังใจ ? คืออะไร ?”
วิสาขายิ้ม “อยากรู้ว่าอะไรก็ต้องไปด้วยกัน”
ประตูห้องธวัชเปิดค้าง เพนนียืนแอบฟังอยู่หน้าห้องตอนวิสาขาบอกจะพาธวัชไปหากำลังใจ “กำลังใจ?”
เพนนีทำหน้ามีเลศนัย
เหมือนชนกเปิดประตูเรือนเล็ก เห็นเพนนียืนรออยู่ เหมือนชนกชักสีหน้า “มีอะไร”
“คุณนกคะ อย่าหาว่าโง้นงี้เลยนะคะ เพนว่า ...คุณน่าจะตามคุณวิคุณวัชไป”
สีหน้าของเหมือนชนกสงสัย
ห้องนอนไพพรรณ เพนนีคุยสายกับเหมือนชนกต่อ
“ทำใจดีๆ ไว้นะคะ ...เพนเป็นกำลังใจให้คุณนกนะ”
เพนนีกดวางสายจากเหมือนชนก ยิ้มร้าย ลั่นวาจาใส่โทรศัพท์
“เพราะหลังจากนี้ ครอบครัวคุณจะไม่มีวันอยู่อย่างเป็นสุขอีกเลย”
กลางคืน เรือนเล็ก บ้านธวัช ลัคนัยเข้ามาในห้องนอนเรือนเล็ก เห็นภาพตรงหน้าก็อมยิ้ม เหมือนชนกหลับพริ้มอยู่บนเตียง ลัคนัยนั่งลงข้างเตียง เข้าไปคลุมผ้าห่มให้เธอ ปากก็พูดด้วยน้ำเสียงอันเบา
“นอนก่อนเฉย ทำโทษซะดีมั้ยนะ”
บอกแบบนั้น แต่ลัคนัยกลับแค่หอมแก้มเหมือนชนก ก่อนจะลุกไปเปิดตู้ หยิบเสื้อผ้าไปอาบน้ำ เหมือนชนกลืมตา ...ทว่าแววตากลับดูว่างเปล่า
เช้าวันใหม่ เหมือนชนกเปิดประตูเข้ามาในห้องธวัช หน้านิ่งเมื่อเห็นภาพตรงหน้า ธวัชกำลังหัดเดินด้วยไม้เท้าสี่ขา เดินได้ช้า แต่ก็ดูพยายามมาก “อ้าว ยายนก มาพอดีเลย ...มาช่วยพยุงพ่อเดินหน่อย”
เหมือนชนกประชด “เกิดอะไรขึ้นคะ ถึงยอมลุกมาหัดเดิน”
ธวัชมัวแต่ตื่นเต้นเรื่องลูกคนใหม่ ไม่ทันสังเกตท่าทีผิดปกติของเหมือนชนก