บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 21 หน้า 14
เหมือนชนกโกหก “พอดีพ่อฉันให้มาเจรจาเรื่องหย่าขาดให้เป็นกิจลักษณะน่ะ”
พิมลแขรู้ทัน “พ่อคุณ ...หรือว่าคุณเองแน่คะ”
“จะใครก็ไม่สำคัญหรอก ...ในเมื่อทางเราเป็นฝ่ายผิด ดังนั้นคุณต้องการเท่าไหร่ ก็ว่ามาได้เลย”
“เท่าไหร่ก็ได้เลย ..” พิมลแข ยิ้มอย่างวัดกัน “เหรอคะ?”
“ค่ะ ...เพราะไม่ว่าเท่าไหร่ ฉันก็คิดว่าคุ้มค่ากับการลงทุนทั้งนั้น”
พิมลแขยิ้มมุมปาก นึกอยากจะลองใจเหมือนชนกขึ้นมา ก็เลยเอ่ยไปว่า
“แล้วถ้าสิ่งที่ฉันต้องการคือสามีคุณล่ะคะ จะให้ได้ไหม”
เหมือนชนกได้ยินอย่างนั้นก็ชะงักไป “นี่คุณ!”
พิมลแขแทรก “ไหนบอกว่าให้ได้ทุกอย่างไงคะ”
แววตาของเหมือนชนกส่ออาการไม่มั่นคง พิมลแขเห็นอย่างนั้นก็ใจชื้นแทนลัคนัยขึ้นมานิด
“โอเคค่ะ ดูก็รู้ว่าให้ไม่ได้ เค้าคงสำคัญกับคุณมาก ตอนนี้ฉันยังนึกไม่ออกว่าอยากได้อะไรแทน ขอกลับไปคิด...”
เหมือนชนกแทรก “ถ้าฉันยกสามีให้คุณ คุณจะคืนพ่อฉันมาใช่มั้ย”
พิมลแข มองเหมือนชนกอย่างอึ้งๆ “คุณกล้าแลกนัย ...กับพ่อของคุณ ?”
เหมือนชนกเด็ดขาด “ทุกอย่างที่ทำให้ได้พ่อฉันคืนมา ...ไม่ว่าอะไรฉันก็กล้าแลก”
พิมลแข มองเหมือนชนกอย่างผิดหวัง
ห้องรับแขกบ้านมาลินี เหมือนชนกนั่งเหม่อลอย แต่มือก็หยิบขนมกินไป ปากก็ปรึกษามาลินีไป
“ยายคะ อะไรที่เราลั่นวาจาไปแล้ว ถ้ากลับคำพูดจะเสียเชิงมั้ย”
มาลินีไม่ได้ใส่ใจฟัง มองท่าทีกินเอาๆ ของหลานอย่างสังเกต และแล้วก็คว้าแขนเหมือนชนกมาบีบ
เหมือนชนกตกใจ “ทำอะไรคะยาย ?”
“ทำไมพักนี้มันถึงได้บึบบับแบบนี้ล่ะ”
“ก็วันๆ กินแล้วก็นอน ... นอนแล้วก็กินกินวนไป” มาลินีเดือดร้อน “กินอย่างนี้มานานเท่าไหร่แล้ว”
เหมือนชนกคิด “ก็ ...น่าจะร่วมๆ สองเดือนแล้ว”
“สองเดือน ...โธ่ หลานยาย ไม่น่าเล้ยยยย” มาลินีทำท่าเหมือนจะเป็นลม เหมือนชนกตกใจรีบประคองยาย
“อะไรกันคะยาย นกงงไปหมดแล้ว”
“ยายว่านก ...กำลังแพ้ท้อง”
“นกเนี่ยนะแพ้ท้องมันก็ต้องเหม็น ต้องอาเจียนสิคะ นี่นกดมอะไรก็หอมน่ากินไปหมด”