บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 21 หน้า 15
“มันเป็นกรรมพันธุ์ของตระกูล ทั้งฉันทั้งยายวิตอนท้องก็เจริญอาหารแบบแกนี่แหละ ... “ มาลินีฟูมฟาย
“ยายนกนะยายนก ยายอุตส่าห์ย้ำนักย้ำหนาทำไมไม่ฟังกันบ้าง สร้างห่วงขึ้นมารัดตัวเองทำไม”
“ใจเย็นก่อนสิคะยาย ...ถ้าจะมี นกก็มีแต่ห่วงนี้แหละค่ะ”
เหมือนชนกจับมือยายที่กำลังตีโพยตีพายมาจับพุง
“นกแค่อ้วน ไม่ได้ท้องยายก็รู้นี่ว่านกดูแลคุณพ่อทั้งวัน” เหมือนชนกแฝงความนัย “ไม่ได้ไปไหนเลย”
มาลินีสบตาเหมือนชนกทั้งที่ยังฟูมฟาย มาลินีเข้าใจที่เหมือนชนกสื่อ “ไม่ได้ไปไหนเลยแน่นะ”
เหมือนชนกไม่ตอบเป็นคำพูด แต่พยักหน้า “ไม่โกหกยายนะ”
เหมือนชนกกอดเอวยายแล้วส่ายหน้าแทนคำพูด
โถงบ้านธวัช เหมือนชนกถือถุงใบหนึ่งในมือ มองมันด้วยสีหน้าครุ่นคิด เหมือนชนกพึมพำ
“นกไม่ได้โกหกนะคะยาย ...นกเองก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่านก...”
เหมือนชนกสูดหายใจ กำถุงในมือไว้แน่น ขยับออกเดิน ทว่ากลับเจอลัคนัยเดินออกมา เหมือนชนกรีบซ่อนถุงหลังกระเป๋า และหันหลังให้ลัคนัยจะเดินกลับทันทีเพราะยังโกรธเขา ลัคนัยจ้ำตามมา “เดี๋ยวก่อนสิ จะไปไหน”
เหมือนชนกโกรธ “กลับเรือนเล็กไง”
“เดี๋ยวค่อยกลับ ไปด้วยกันก่อน”
ลัคนัยแย่งกระเป๋าและถุงของเธอไป เหมือนชนกตกใจจะคว้าถุง แต่ลัคนัยชูแขนขึ้นสูงจนเหมือนชนกเอื้อมไม่ถึง
“ทำไมวันนี้ดูหงุดหงิดจังครับ”
“ก็เมื่อคืนมีคน ...” เหมือนชนกโกหก “กลับดึก” ลัคนัยใช้มืออีกข้างที่เหลือรวบเหมือนชนกเข้ามากอด
“แค่นี้เอง งอนผมก็บอกมาตามตรงสิ ...ผมจะได้ง้อถูก” เหมือนชนกไม่สบตา ลัคนัยเลยจูบหน้าผากเธอ
“เหมือนผมจะมีเซ้นส์ รู้ว่าคุณงอน ...เลยเตรียมการไว้แล้ว” ลัคนัยโอบเหมือนชนก พาเดินไปทางเรือนครัว
ครัวบ้านธวัช ลัคนัยเสิร์ฟสปาเก็ตตี้ หน้าตาน่าทานตรงหน้าเหมือนชนก
“เห็นคุณบ่นอยากทานมาหลายวันแล้วก็เลยลองทำดู ...ชิมดูซิว่าโอเคมั้ย”
เหมือนชนกตักใส่ปากอย่างไม่ได้สติ เส้นที่ร้อนจัดเลยลวกปาก “โอ๊ย ร้อน ร้อนนนน!”
ลัคนัยเปิดตู้เย็น คว้าน้ำแข็งมาให้เธออม กันพอง ลัคนัยเป็นห่วง “ใจเย็นๆ สิคุณ เดี๋ยวก็ปากพองกันพอดี”
เหมือนชนกพึมพำ มีน้ำแข็งในปาก “ขอบคุณนะ”
“เปลี่ยนคำขอบคุณเป็นหายงอนผมนะ”
เหมือนชนกไม่ตอบ แต่หลุบตาลัคนัยเอาฝาหม้อมาพัดๆ ชามให้เหมือนชนก จะได้ไม่ร้อน เหมือนชนกมอง ลัคนัยด้วยแววตารู้สึกผิด