บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 21 หน้า 13
“พ่อคิดมาทั้งคืนว่าควรจะบอกนกดีมั้ย ทีแรกก็ว่าจะยัง แต่คิดไปคิดมาไม่อยากให้นกไปรู้จากคนอื่น ..” ธวัชเอ่ยอย่างยากเย็น “คุณแข เธอกำลังท้องลูกของพ่ออยู่”
ธวัชเก็บอาการดีใจในสีหน้าแทบไม่อยู่ เหมือนชนกไม่แสดงอาการยินดียินร้าย ตอบด้วยเสียงเย็นชา
“แน่ใจได้ไงคะว่าเป็นลูกของคุณพ่อจริงๆ”
“ทำไมนกพูดแบบนั้นล่ะ” เหมือนชนกนิ่งไปนิด ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด
“เมื่อวานนกแอบตามคุณพ่อคุณแม่ไป แล้วก็เห็นว่าภรรยาเก่าคุณพ่ออยู่กับสามีของนก”
ธวัช ตกใจที่ได้ยินว่าเหมือนชนกเห็นอะไร
เหมือนชนกเจ็บปวด “เค้าสองคนแอบพบกัน ลับหลังอาจจะมีอะไรหลายอย่างที่เรายังไม่รู้ก็ได้ ...แต่ที่แน่ๆ ถ้าเด็กในท้องเป็นลูกของคุณพ่อจริง แม่นั่นไม่มีทางถอดใจออกไปจากชีวิตคุณพ่อง่ายๆ หรอกค่ะ”
สีหน้าของธวัชเครียดขึ้นทันที ทว่ากลับตอบเหมือนชนกกลับไปว่า...
“ไม่แปลกหรอกที่นกจะคิดแบบนั้นในเมื่อภาพมันฟ้องกับตา ...แต่ไม่ว่านกหรือใครจะว่ายังไง สำหรับพ่อเด็กที่อยู่ในท้องแขคือลูกของพ่อ”
เหมือนชนกอึ้ง “คุณพ่อ !”
“แขคือคนที่พ่อรัก พ่อรักในทุกสิ่งที่เป็นเค้า รวมทั้งเด็กคนนั้น ...ในเมื่อพ่อรักแม่เค้า พ่อก็พร้อมจะรักเค้าอย่างไม่มีเงื่อนไขเช่นกัน”
เหมือนชนกประชด “รักแล้วไง? คิดเหรอว่าแม่นั่นจะยอมปล่อยนัยกลับมาหาพ่อ ถึงพ่อเดินได้ เค้าก็ไม่มีทางกลับมาหาพ่อหรอก!”
“ถ้าเค้าไม่กลับมา พ่อจะเป็นฝ่ายเดินเข้าไปหาเค้าเอง”
ธวัชไม่พูดเปล่า แต่เคลื่อนไม้เท้าสีขาของเขาไปข้างหน้า ช้าแต่ก็นับว่าระยะเพิ่มขึ้นอีกก้าว
“ฟังนะนก ...ครอบครัวเริ่มต้นจากความเชื่อใจ ครอบครัวของพ่อพังมาแล้วครั้งนึง เพราะมัน ถ้านกอยากจะรักษาครอบครัวของตัวเองไว้ นกก็ต้องเรียนรู้ที่จะเชื่อใจคนในครอบครัวของนกเหมือนกัน...ที่ผ่านมา ความดีของลัคนัยยังไม่เพียงพอให้นกเชื่ออีกเหรอ” เหมือนชนก อึ้งไปเมื่อได้ยินคำถามของธวัช
“ไม่ต้องตอบพ่อ ตอบแค่ตัวเองก็พอ ...พ่ออยากให้นกได้คิด”
ธวัชก็หัดเดินต่อ ปล่อยให้เหมือนชนกยืนครุ่นคิดนิ่งนาน
ตอนสาย ห้องทำงานร้านพิมลแข พิมลแขนั่งเคลียร์บัญชีอยู่ทีโต๊ะ ปวดตาก็เลยนวดๆ ขมับ จู่ๆ ประตูก็เปิดเข้ามา ...เหมือนชนกนั่นเอง “คุณมาที่นี่ทำไมคะ”